Hetty Site

Uncategorized

Gevecht…

Het is wel even een verschil, de tuin en erf aan het Schoolpad of hier aan de Torflang. Was ik vroeger steeds in een gevecht gewikkeld in tuin en erf. Hier haal ik juist het anti worteldoek weg op een paar stukken waar ik liever groen zie dan grind of boomschors. Ik wist allang dat ik het aan het Schoolpad niet zou kunnen winnen, maar ik wist dat ik mijn huid duur zou verkopen. Dagen was ik al bezig in de tuin in met schoffel, hark en als het moest zelfs de spuit. Iedere bezitter van een groot erf begrijpt al wat er gaande was. Het was mijn persoonlijke strijd tegen haneklauw en brandnetel. Soms liet ik die brandnetels te lang hun gang gaan. Ik wilde brandnetelsoep en – stamppot maken. Daar gaat immers een reinigende werking van uit voor je lijf. Menig bezoeker mocht mee proeven. Maar ja… daarna kreeg ik die brandnetels niet meer los en kwamen er steeds meer. Dat jaar was ik op tijd begonnen en knipte voor onze gezondheid de topjes van de lange brandnetels af. Het werd dat jaar misschien één stamppotje en één keer een pannetje soep. De haneklauw, ook wel zevenblad genoemd, is een ander verhaal. Ik was toen al één keer de tuin door geweest met de spuit en hier en daar zag ik de jonge blaadjes al verpieteren. Toch is dit iets van de lange adem. Dat moest nog een keer gebeuren voordat de vaste planten helemaal boven de grond zijn. Ik was voorzichtig en raakte alleen de indringers. Wat er daarna nog aan haneklauw tussen bleef groeien hoorde er dan maar bij.
Ook hier aan de Torflang zijn ze maar hier is voor hen minder ruimte en kan ik ze met hark en schoffel wel de baas. En in deze tijd moet je de spuit maar helemaal niet meer gebruiken.

Foto: stukje natuur tegen de wal aan het Schoolpad

Gevecht… Meer lezen »

Onze vriendin Dea was een bescheiden mens. Ze trad niet vaak op de voorgrond. Toch had ook zij een veel bewogen leven achter zich met veel herinneringen aan de tijd van de 2e WO toen ze met haar familie in Schiedam woonde. Ze werd in de hongerwinter van 1944 samen met haar zusje in een bus naar Drenthe gebracht om te kunnen overleven. Ze heeft hierdoor nog een bijdrage kunnen leveren aan een herdenkingsboek uit die omgeving en ze heeft altijd contact gehouden met de familie waar ze na een vervelende ervaring uiteindelijk terecht kwam. We haalden haar graag op met haar hondje, toen nog aan het Schoolpad, en dan kwam ze wel los. Wat haar lang dwars heeft gezeten in haar jeugd was het feit dat zijzelf steil en onhandelbaar haar had en weinig kleur in tegenstelling tot haar zusje Ada die een kop vol krullen had en een blozend uiterlijk. De laatste tijd had ze elke dag wel een telefoongesprek met haar. Ik kom al googelend een schoolfoto van deze twee tegen, ik denk van net na de oorlog. En ik zie dat moeder haar best heeft gedaan om Dea toch ook van enige krullen te voorzien. Zou ze net als wij vroeger ook van die papillotten in het haar hebben gehad? Ik kon nog een paar kinderboekjes bemachtigen die zij illustreerde. Dat was wat ze graag deed.

Zij laat op die manier een mooie erfenis na…

Meer lezen »

Kersttijd

Het is intussen al weer Kersttijd. Zondag de 3e Adventszondag, op naar de Kerst. Dit jaar gaat het wat aan me voorbij. Ik denk er wel aan maar kom niet in beweging om iets Kerstigs in huis te halen. Ik heb de oude krans die we jarenlang boven de eettafel hadden wel meeverhuisd, maar daar blijft het tot nu toe bij. Wel een paar ieni mini kerstboompjes gescoord. Zelf eentje en Ben en Diny hadden er ook een voor me bij zich toen ze met Johan en Joke bij me waren.

Maar dinsdagavond vierden we toch samen met onze Chr. Vrouwengroep Hedera de Kerst in Dorpshuis ’t Hoefijzer in Zuidbarge. Samen het kerstverhaal gelezen, veel kerstliederen gezongen  met Geert Jan aan het orgel, daarna aan de koffie met Kerstbrood. Het kerstverhaal dat ik gevonden had, geschreven door Ina van der Beek, kwam daarna aan de beurt. Het is ooit geplaatst in het blad Eva. Omdat ik niet helemaal zeker was of ik dit zonder tranen kon voorlezen was Aly mijn stand-in voor dit geval. Gelukkig was het niet nodig. Ik hoor van anderen die in deze situatie zijn hetzelfde. De ene keer voel je je sterk en even later kan het zijn dat je zomaar bij een onnozele opmerking of gedachte  in tranen bent. Zo gaan we samen de Kersttijd in en daarna de Jaarwisseling. We bleven nog even na met een drankje, kregen een kaars met goede wensen mee en daarna gingen we de donkere regennacht in. Was blij dat ik weer thuis was en Storm op me wachtte en daarna de telefoontjes van Gerhard en Rick.

Kersttijd Meer lezen »

Hendrik Eggink 3

En als toegift was er nog een korte achteraan met als titel: Mond dicht of betalen

Een fattrig heertje uit Den Haag

At in een restaurant

Hij at een Haags met grage maag;

Dat noemt met met ‘élan’.

Maar in de soep vond hij ’t is naar

Een lange zwarte vrouwenhaar

‘Hier kelner, dat heb ik niet besteld!’

Riep hij met drukte en veel geweld

“Wees stil”, zei die, “ssstt! Geen jota

Want anders komt het op de nota!”

Hendrik Eggink 3 Meer lezen »

Montferland 1967

Waar is de tijd gebleven dat je je op zondag in je beste goed uitmonsterde. Ik zit naast Wim in de auto op weg naar de Schepershof en zie hem zitten in zijn bloes met korte mouwen. ‘Warm zat’, vindt hij. In de kerk zelf is het verschillend. Er zitten inderdaad nog, vooral de ouderen, die hun beste pak aan hebben. ‘Dressed up’, noemden Harold en Luella dat toen in Iowa waren. De meesten zitten net als wij in wat gewonere kleding, casual noemen ze dat tegenwoordig.

Maar ik herinner me nog goed dat Wim op zondag als we naar de Boomgaard gingen in driedelig pak verscheen. Door de week droeg hij een combinatie waarvan meestal het jasje met stropdas aan een hanger achter zijn bureau hing. Dat ging alleen aan als hij bij Stork en later bij Holvrieka gasten ontving. En op zondag kwam z’n pak tevoorschijn. Je had toen ook niet zoveel kleding.

Eenmaal met de VUT beloofde hij mij plechtig dat het afgelopen was met de kostuums. Hij heeft nog één keer zijn donkergroene pak aangehad dat hij zich aanschafte toen Gerhard en Judith trouwden. En dat was bij het huwelijk van Jaap en Mirjam, ook al weer wat jaren geleden.

Af en toe vraagt hij me nog wel als we ergens op bezoek gaan: ’Kan ik zo mee?’ Dan monster ik hem van top tot teen en kijk vooral of hij z’n slippers heeft omgeruild voor schoenen. Want dat is me bijgebleven. We waren nog niet zo lang getrouwd dat z’n moeder me vertelde: ’Wim kwam hier gisteren langs op de fietse … op pantoffels.’ En dat waren inderdaad van die bruin geruite soort. Dat zal hem nu niet meer kunnen gebeuren….

Foto: Een zondagmiddagwandeling met Henry en Tonny- 1967. Mocht je je afvragen wie die kleine is? Nou… dat is Gerhard!

Montferland 1967 Meer lezen »

Opruimen valt ook niet mee….

Bijna elke dag komen we nog op het Schoolpad. Niet om op adem te komen, maar meer om op te ruimen en uit te zoeken wat nog mee moet. Ik krijg er nu een beklemmend gevoel. Zoveel troep zie ik liggen,. Hoe deden we dat eerder? Hebben we in die 29 jaar zoveel aangesjouwd wat ons gemakkelijk leek? En ik heb de energie niet meer om er veel aan te doen. Daarom maar elke dag een beetje.

Wim kan de komende dagen nog geen auto rijden. Elke beweging is enorm pijnlijk. Hij moet ook 10 keer per dag diep inademen om de longen even helemaal vol met lucht te krijgen.

Dus ik ben gebombardeerd tot chauffeur. En ik hou niet van auto rijden. Ik ben verwend omdat Wim het altijd graag doet. En een bijrijder als Wim is ook niet bevorderlijk voor mijn gemoedsrust. Ik begrijp nu zijn ergernissen als ik weer eens een kreet slaak omdat ik iets zie waarvan ik denk dat hij het niet gezien heeft. Snap je?
Maar deze dagen komen we ook wel door. Zaterdag gaan we met Gerhard de toestand opnemen aan het Schoolpad en moeten we een echte opruimdatum plannen en mensen durven vragen. Valt ook niet mee…..

Opruimen valt ook niet mee…. Meer lezen »

Zalm…

‘Geen varkensvlees’, was het advies van onze huisarts toen Wim opnieuw tekenen van jicht kreeg. Het wordt ook wel eens een welvaartsziekte genoemd.

Ook alcohol het liefste vermijden. Wim houdt er zich aardig aan, krijgt ook pillen tegen het urinezuurgehalte in het bloed. Toch krijgt hij af en toe opnieuw klachten en ja… dan speur je verder maar eens op internet.

Daar vindt je als boosdoeners juist alles wat je lekker vindt. Alcohol wisten we al maar dat juist bier de boosdoener zou zijn? Haring, makreel, mosselen soja,  peulvruchten, zelfs spinazie…het staat er allemaal bij. Allemaal gezond maar niet bij jicht. . Er zag er alleen geen kaas en roomboter bij terwijl je denkt dat die ook bij de welvaart hoort. Zou die site gesponsord zijn door de zuivel, denk ik even. Moet ik nog eens naar kijken. In elk geval niet door de visserij. Toen Wim hoorde dat het toch echt jicht was kreeg hij even een flash back van de jicht bij zijn vader lang geleden. Dat was even slikken. Toch moeten we daar een weg in vinden.

We ontdekten een lichtpuntje: er stond geen zalm bij de verboden vruchten. Dat scheelt weer. Het wordt flink sla eten de komende tijd… met veel fruit! En zalm.

Zalm… Meer lezen »

In de herfst van 2000 gingen we met Ben en Niesje een weekje naar Zuid Frankrijk. We logeerden in het huisje van Dick en Anda en doorkruisten de hele kust. Het was een belevenis. Ik heb er een plakboek met herinneringen aan over gehouden. Eenmaal thuis schreef ik deze impressie. Tijdens het doorzoeken van alle plakboeken van onze tripjes kwam ik ook het boek met foto’s van die speciale week tegen. En deze foto waar Ben en Niesje zo ontspannen op staan vind ik zo prachtig dat hij hierbij hoort.

Impressie

Impressie

De Cote dÁzur

En de Provence

Genieten

En vacance

/De zon, de zee

Op het terras

Sudderend

in de zon

/Een galerie vol kleur

Picasso even

Komt tot bloei

Net als het leven.

/De ‘Neus’ in Grasse

Jardin de Monaco

Geuren overal

Om ons heen

/Een bedelaar

Donkere ogen

Kijken je aan

Pourqoi?

/Antibes met stip

Ruwe rotsen

Een schip

Aan de horizon

.

/Anna, Hanna

 en Johanna

Herkenning

Rust

‘/De Alchemist’

Van hand tot hand

Koffie op de boulevard

Voeten in het zand.

/Weer lekker opgeladen

Herfst in de Provence

Voor ons heel zeker

La specialité de la France.

Meer lezen »

Canada 2010– 5– Naramata

De weg naar Naramata is onvoorstelbaar mooi. We krijgen een prachtig uitzicht op het Okanagan Lake met de bergen op de achtergrond. We komen uiteindelijk terecht bij een Nederlands echtpaar, Petronella van den Berg en haar man Johannes, die een Gallery met prachtige tuin opgebouwd en aangelegd hebben. Er is zelfs een stukje Zen-tuin waar een speciale rust van uitgaat. Zij schildert en beeldhouwt de prachtigste dingen. Moeder Earth en Aphrodite maken indruk op mij. Ook haar schilderijen zijn kleurrijk. In haar gallery hangen behalve schilderijen van haarzelf ook werken van andere kunstenaars. Dan gaan we terug en wordt er wijn geproefd, in dit geval door Henry en Tonny en even later wordt er een grote doos bij ons in de camper geschoven. Ze hebben weer voorraad.

De middag is gereserveerd voor golfen- Henry en Tonny. Wij maken een uitstapje naar Summerland, een plaatsje in de buurt om een volgende sessie bij een chiropractor te ondergaan en verder wat te winkelen.
We krijgen 3x zoveel informatie als gisteren in Osoyoos. Bovendien oefeningen en een korte massage en loopt hij mijn hele rug en nek na en corrigeert het een en ander. Wim wordt geïnstrueerd hoe hij mij ook kan helpen. We krijgen het adres van een vriend en in Red Deer, een drie kwartier van Dickson vandaan. Misschien is het niet eens nodig, maar toch makkelijk. Hij verzekert me dat er geen sprake is van een verschoven wervel, want dan zou ik pijn moeten hebben tot onderaan mijn been.
Dan volgt een bezoekje aan een shopje met Indian Crafts. Voor mij de moeite waard. Ik hou van deze cultuur en we vinden een kleinigheid voor ….
Dan gaan we de Mall in voor boodschappen èn koffie.
Wim zal een ouderwetse nasi maken, maar nergens vinden we nasi kruiden. Daarom wordt het maar een India’s gerecht. ook lekker.

Mount Robson heeft zich verstopt!

Henry heeft intussen de rest van de route vastgesteld. Ik ben benieuwd of we het halen!
We zoeken Bear Country op, maar of we inderdaad een beer zullen zien…? Een moose is ook goed!

10-9 Wells Grey Park 420 km
11-9 kijken naar het springen van de zalmen daar in de buurt.
12-9 Jasper 350 km
13-9 Jasper- Maligne Lake en terug naar Jasper.
14-9 Banff en bezoek aan Lake Louise en de Columbian Icefields
15-9 Banff
16-9 terug naar Dickson
17-9 inleveren van de camper in Calgary

De camping van Bob in Penticton was goed voor een warme ontvangst.

Tja… Catharina… why not Vancouver! We hebben nog 6 dagen vanwege de kapotte truck en mijn bezoeken aan hospitaal en chiropractors en als we inderdaad de Rockies willen ontdekken komen we hier al tijd te kort. That’s why! En… we zullen misschien van ons plan afwijken I’m sure. We zien wel!

“Ik hebbe gien defribilator meer neudig”, Ben schrikt zich een ongeluk. Een van de eenden die ik, ondanks waarschuwingen van de rest, aan het voeren ben wordt brutaal en wil nu op de tafel en ik geef een brul.
We zitten nu voor de laatste keer in Penticton buiten aan het ontbijt. Om 10 uur gaan we richting Clearwater via Kelowna en Kamloops.
Het gaat als een speer… tot we een km of 10 voor Clearwater in een file belanden. Er is een naar ongeluk gebeurd. Een inhaal manoevre kost een man het leven en de vrachtwagenchauffeur is erg gewond. Een vertraging van meer dan een uur. We nemen nu de camping bij de golfclub. Denk niet dat het dan meteen allemaal luxe is. Nou ja, het golfterrein is perfect, de omgeving fantastisch midden in een bos. Verder is het armoe troef met een armzalig toilethuisje met een gammel wasbakje. Och we zullen die paar dagen wel doorkomen.

Het golfterrein zelf lag er netjes bij nat als de golfclub zelf.

Zonet hebben we inkopen gedaan in Clearwater. Wim en Ben gaan met Rick de Liquorstore in en Nies en ik de Super. Tonny kookt vandaag. Goed geregeld!

De rode zalmen zijn goed te zien in het heldere water.

“Het heet hier niet voor niets Clearwater”, zegt Rick. Het regende nogal gisteravond. Maar vanmorgen is het stralend weer. De wereld ziet er meteen heel anders uit. Ben leert Rick de mastworp en die ziet zich zijn zolder al omtoveren in een echte Laundry met wasmachine, droger en de lijntjes gespannen met deze knoop. Henry en Tonny gebruiken de ochtend om te golfen en wij zoeken het dorpje op en een Visiters Centre.  Straks gaan we richting de zalmen, het Well’s Greypark in. Het is de tijd dat die de rivier op gaan om te paren. Bij de waterval zouden ze te zien zijn. Tot een volgende keer!

Foto: Petronella en Johannes van de Berg afkomstig uit Zutphen en nu een mooie Gallery met prachtige Zen Tuin. T

Canada 2010– 5– Naramata Meer lezen »