Er moet er een de eerste zijn. Ik vermoed dat dit de allereerste foto is die van mij gemaakt is. Mijn vader had zelf geen fototoestel, de familiekiekjes op zondagmiddag wanneer de fam. Aartsen op bezoek kwam, werden door oom Sjoerd gemaakt.
Voor deze gingen ze naar de fotograaf. Ik kijk al nieuwsgierig de wereld in, nog onbewust wat dat me zou brengen.

‘Gefeliciteerd, Rob’ Ik heb onze schapenman aan de telefoon met een leuk nieuwtje.
Even ervoor had Wim me geroepen toen hij gisteravond zijn rondje over het erf deed. En dan staan we verbaasd te kijken naar een van de Herdwicks die een zwart lam bij zich heeft. De kleine duikt meteen onder de moeder. Die is al minstens een paar uur oud en we hadden tussen de middag nog niets gemerkt.
‘Gefeliciteerd, Hetty? Hoe dat zo?’ ‘Een van je Herdwicks heeft een lam’. ‘Dat kan niet’, is zijn directe antwoord. ’Ze hadden geen van vieren nog iets van een uier toen ik ze bracht’. Hooguit in de zomer zou er misschien een lam kunnen komen, dacht hij. Hij had deze vier nog niet zo lang en had ze alleen op stal zien staan, maar 5 maanden geleden moet deze toch gedekt zijn. Hij vroeg zichzelf zelfs af of het wel een Herwicklam kon zijn of misschien een kruising. ‘Ik kom morgen meteen kijken’, zei Rob.
Natuurlijk ging ik vanmorgen in één streep door naar de wei om te zien of de kleine de nacht goed had doorstaan. Ze lag op een wat hoger plekje en ik zag het kopje bewegen. Meteen reageerden de schapen op mijn verschijning en de kleine huppelde meteen naar moeder ooi.
Zonet heb ik weer gekeken, nu met wat stukjes brood…. en camera. Ziehier wat het geworden is. Een echte Herdwick.

Meer weten over de Herdwicks?: klik op de titel.