Regelmatig kijk ik even of Wim Harwig weer iets leuks te melden heeft. Misschien dat hij nog weer eens op pad gaat met de nieuwe camper of iets te melden heeft over Zeeland of bezoekjes aan familie. Pas klikte ik weer eens op de foto’s die hij op Flickr heeft staan en kijk of er weer wat nieuws bij is. Tot ik deze foto aanklik. Ik krijg meteen een soort schok, want dit plaatje ken ik. Het moest haast vast in mijn brein zitten. Alleen heb ik dit de laatste 61 jaar niet weer terug gezien. Nadat we weggingen van de Haar, toen pa en mama trouwden, ben ik er nooit weer terug geweest.
En dit boerderijtje bestaat allang niet meer. Diny heeft er nog een tegeltje van, een van de tegeltjes uit de schouw in de ‘grote keuken’. De haardplaat is naar tante Hermien gegaan. . Ze had het gevraagd toen het huisje werd afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Het staat me bij dat het ’t Boonks plan heet.
Bij Hennie is ook nog iets van de Haar en het schilderijtje dat tante Hermien van de Haar in de sneeuw heeft gemaakt is natuurlijk wat geromantiseerd. Maar ik was er heel blij mee. Nu kom ik deze foto tegen en ik besef met een schok… dit is het echte De Haar, de plek waar ik geboren ben en de eerste zes jaar van mijn leven me zo veilig heb gevoeld.
