Heb je je gereedschapskist ook al klaar staan?’, vroeg Wim me gistermorgen. Even kijk ik hem stomverbaasd aan. Het is ook nog vroeg en dan moet je me geen moeilijke dingen vragen. Dan krijg ik een beeld van een beautycase voor ogen. Zou hij dat bedoelen. Hij denkt toch niet dat ik voor een nachtje een heel pakket aan spulletjes op dat gebied ga meesjouwen? Dat kan bij mij gewoon in m’n handtas, die leuke tas die ik mee heb gebracht uit Israël.
‘Wim grijnst: ‘Je noteboek bedoel ik natuurlijk’. Nou die stond al klaar. Dat was het eerste dat ik klaarzette. Maar of ik er aan toe zou komen? Je ziet het… het is al een dag verder.
Het was erg gezellig bij Dick en Anda. Lekker bijgepraat, Apeldoorn verkend en lekker gegeten. Dick is daar de kok, maar het gaat net als bij ons… Anda heeft de regie al gaat dat heel ongemerkt. Vrienden van het eerste uur noem je dat toch? Als kind groeide ik al met Dick op,het was m’n buurjongen van de boerderij het dichtst bij de Boomgaard. We speelden samen en soms als het uit de hand liep vochten we ook. Samen gingen we met de Hengelose jongensclub op stap.
Zo deden we dat later met onze gezinnen toen Anda en Wim in ons leven kwamen. We hebben aan de hand van foto’s weer herinneringen aan die tijd kunnen ophalen. Je hebt vrienden … en vrienden. Sommige lopen een eindje met je op in je leven, sommigen blijven. Met Dick en Anda is dat laatste het geval.
