Gerrit achter op zijn dichtbundel: De Ontketende Eend.
“Zo… wat komen jullie hier doen?” Oma van der Kolk heeft meteen door dat wij het zijn. “Ohh Wim en Hetty!” “Nou wij komen gezellig even bij je op de koffie”. “Pas maar op, want dat heeft meer betekenissen.” Oma is gevat vandaag. We brengen samen een genoeglijk uurtje door in haar kleine appartementje. Ze weet niet hoe oud ze is, maar wel wanneer ze geboren is: 23 april 1913. Ze is blij met alle nieuws over kinderen en kleinkinderen. Ze oefent de namen nog maar eens….
“Waar gaan jullie straks naar toe, vraagt ze telkens en kijkt heel tevreden wanneer we vertellen dat we beslist bij Ben en Niesje aan gaan. Ha! Ben en Nies die het ontgaan was dat ze zondag met moeder naar Emmen zouden komen voor Wims verjaardag.” Nu komen ze binnenkort. Moeder vraagt heel handig: “Denk je dat ze mij ook meenemen?” Ze gaat graag uit.
Ik had vanmorgen Niesje al even gebeld dat we even kwamen. Dat bleek slim, want nu werden we ontvangen met zuurkool met worst. Dat is Nies wel toevertrouwd. Ben kwam even later ook en we maakten al weer afspraken voor een optreden op 4 april van een groot koor, gevormd door Valerius en heel veel andere zangliefhebbers, om de Crucifixion in één dag in te studeren en ’s avonds uit te voeren. Piet en Willie Schuijn komen waarschijnlijk ook weer mee. En dan natuurlijk de vraag of ze deze zomer hun vakantie weer aan het Schoolpad willen vieren. Daar hoeven ze niet over na te denken. We kunnen rustig onze reisplannen maken.
Thuisgekomen vind ik de mail van Gerrit over De Passie van… dit keer dus Gerrit Dales … in de Gruitpoort in Doetinchem op zondagmiddag 1 februari en degenen die weblog 2 steeds trouw hebben gelezen, weten wat die passie inhoudt: De Burton.
Wanneer je op de titel van dit stukje: [i]De passie van[/i], klikt kom je op de website van de Gruitpoort en meteen al bij De Passie van…Gerrit.
Meer info is ook te vinden onder Nieuws, maar daar past de link niet helemaal.
Wij zijn al wel hééél nieuwsgierig geworden.