Heb je maar twee kippen, moet je toch nog oppassen dat je de eieren scoort. De witte jonge kip legt die keurig in het hokje, maar de oudere bruine is altijd al onder en boven de wet geweest en varieert haar legplek. Was het eerst achter de grasmaaier, nu is haar favoriete plek onder het raam achter de winterjasmijn. En dat is op zich geen ramp, ik heb een speciale grote lepel om die er achter weg te halen.
Nee, ik moet zorgen dat ik op tijd ben. Als ik de hen weer zie lopen moet ik meteen in actie komen anders is iemand me voor geweest. Dat is nu al drie keer gebeurd. Gaf ik eerst Queeny de schuld, het is nu duidelijk dat het een of ander ongedierte is die het op dat mooie dikke bruine ei voorzien heeft.
‘Dat dut een wezeltje’, zei buurman Jans, toen Wim beschreef hoe het ei er na die tijd uitzag. Ik heb het mormel zelf nog niet gespot, maar Jans weet veel op kippengebied.
Ach… zo’n wezeltje zal ook jongen hebben in deze tijd en dan moet je wat als jonge moeder…. Maar hij kan beter een ekster- of kraaien-ei nemen, had ik zo bedacht.
