Je had ze moeten zien zitten die twee…. Ik ben even terug in 2008. Mooie herinneringen. Opa Wim met Robin, toen 10 jaar oud. Op hun gemak op de bank…de benen uitgestrekt voor zich op tafel, een kop thee onder handbereik. Beiden hebben een zakje chips om lekker te snoepen. Ze zien er uit of ze het verdiend hebben. Het werk zit er op! Er is voor de laatste keer dit jaar gemaaid en er is blad geruimd. ‘Zullen we nu een dvd-tje gaan kijken’, stelde Robin voor. En dan zitten we voor : De twee helden van de Kameleon deel 2. De logeerpartij zit er al weer bijna op. Die morgen had ik met Robin en Tessa een rondje bos gedaan. Tessa hield niet op met stokken sjouwen en Robin met stokken gooien. Het bos is mooi in de herfst. We komen langs de open plek waar we een paar jaar geleden nog een ree gespot hebben. Het Oeverse Bos is een prachtig stukje natuur. De buurvrouw herinnert zich dat ze als kind er dwars doorheen fietste naar de winkel in Barger-Oosterveld. Nu kun je amper een paadje meer vinden. Je kon merken dat we die zomer minder rondjes gelopen hebben. Als we niet vaker gaan, groeit ‘ons’ bos helemaal dicht. Overal lagen omgewaaide bomen. Robin ontdekte een heel stel bomen met geverfde stippen en cirkels er op. Moeten die gekapt worden? Het logeerpartijtje zat er weer op en Wim bracht hem op dit moment naar huis. Tessa zal hem zeker missen…. en wij ook!—
Dit bracht even de zorgeloze tijd weer terug, 14 jaar geleden nog maar. Er is inderdaad heel wat gekapt in het Oeverse bos, maar ook een breed wandelpad aangelegd. Tessa is niet meer, maar nu hebben we Storm.
Robin woont in Groningen en heeft zijn studie afgerond en werkt intussen al met veel plezier bij het Waterschap…Dat het een studie zou worden met iets met milieu en weg- en waterbouw had ik al voorzien toen we hem en Eva elke woensdagmiddag van school haalden. Robin keek verlekkerd naar elk werktuig dat langs de weg bezig was. Als je hem vroeg wat hij wilde worden als hij groot was, antwoordde hij steevast: ’Werkman’.