Dierendag

Als ik vanmorgen de trap af kom staan er twee honden te kwispelen. Storm zwaait zo hard met zijn staart dat ik de wind tegen m’n benen voel gaan. Tonca maakt meer geluid. De staart van de Labrador gaat bonk bonk tegen de paal van de trap. Beiden zijn blij om me te zien en er moet eerst geknuffeld worden. Dan aarzelen ze… Eerst naar buiten of toch eerst brokjes. Het wordt buiten en daarna brokjes. Ik hoor even een grauw, en weet wat er aan de hand is. Storm eet met lange tanden en laat vaak brokken in de bak liggen. Hij is verwend doordat hij ook altijd wat vlees uit een kuipje krijgt. Dan is de eerste honger gestild en laat de brokken nog even staan voor later.
Dat hoeft hij nu niet te proberen want Tonca schuift zo door naar de volgende etensbak. Dat is de bedoeling van Storm nu ook weer niet. En warempel, hij eet nu zijn bordje leeg. Met dank aan Tonca.
Was Tonca de eerste 2 dagen de rust zelve… er begint meer leven in te komen, een blije vrolijke hond.
Dirk begint ook aan dat grote zwarte monster te wennen. Als hij bij mij op schoot zit houdt hij vanaf zijn hoge zitplaats Tonca in de gaten. Die wilde bij de eerste kennismaking nog wel achter hem aanzitten. Nu kijkt hij vooral goed uit. Vanmorgen zat ie midden op het pad, roerloos, terwijl Tonca op kleine afstand naar hem zat te kijken. Dirk keek terug maar verroerde zich niet. Hij weet het gewoon… als ik wegren krijg ik hem achter me aan. Dirk is een overlever en kent de kneepjes van het vak.