Dit lijkt zo’n tochtje op de fiets met koffers en al. Het meisje met de grote witte kraag is nichtje Reintje, een dochter van opa’s zus Hanna, die een tijdje met onze vader Hendrik Jan verloofd is geweest. Dina staat helemaal links.
Dina was ook een gangmaker wat betreft het organiseren van leuke avonden voor de meisjes- en jongelingsvereniging. Ze begon zelfs uitjes te regelen om ’s zomers een weekje op de fiets op weg te gaan , bij boeren onderdak te vragen en zo nieuwe energie op te doen voor het komende jaar. Ik heb al eens een brief laten zien aan Jo om haar ook op te porren om mee te gaan met zo’n fietstochtje. Nu komt er uit de laatjes van tante Jo ook een gedicht te voorschijn met een oproep voor zo’n uitje, dat in de krant heeft gestaan. Het zal midden 30er jaren geweest zijn.
Uitnodiging voor een tochtje van een week.
[i]Wie houdt er van een weekje zwerven
Wie houdt er van wat avontuur
Wie houdt er van het leven buiten
Ook al is ’t daar soms kil en guur?
Wie wil er na de zomerdrukte
Een weekje weg, een weekje uit.
Wat anders zien, wat anders horen
Voor de zomer achter ons zich sluit?
Die ga met ons, straks in september
De 2de of 3de week misschien,
Een koffer met wat dekens bij zich
Het verdere kunnen wij nog zien.
Reeds tweemaal maakten wij zo’n tochtje
En telkens viel ’t ons heerlijk mee,
Per fiets door bossen, dorp en steden
Tot zelfs de grote wijde zee.
Voor ’s nachts vonden wij gulle boeren
Steeds vonden wij een onderdak.
De mooie week was gauw gevlogen
En elk toog weer naar ’t eigen vak.
Zijn hier en daar nu jonge mensen
Die met zo’n reisje zijn tevree,
Die eerlijk ook daarna verlangen?
Men schrijf gerust en ga straks mee.
Dan gaan we samen echt genieten
Met een gulle lach, een vriend’lijk woord.
Die week, die blijft in onz’ gedachten
En de herinnering duurt voort.[/i]
Brieven aan D. a. Eggink
Dorpsstr.4 A116, Vorden