De ene kat is de andere niet. Denk niet dat ze allemaal hetzelfde zijn. In de 26 jaar dat we hier aan het Schoolpad wonen hebben we er al heel wat versleten. De eerste ging er meteen vandoor, de 2e verdronk in de vijver en er zijn er een aantal verongelukt op de weg naast ons. Maar Suze en haar dochter Loeder zijn hier oud geworden 18 en 19 jaar zelfs.
Suze was de moederpoes die veel binnen kwam, maar een van haar dochters Loeder was een echte buitenkat. Beiden waren altijd ’s nachts buiten en konden de schuur in door een kattenluikje om te eten en te slapen.
Als je denkt dat je de kattennatuur intussen een beetje doorhebt is Dirk toch een geval apart. Hij is onze baas, zelfs van Storm. Hij maakt hier de dienst uit. Hij meldt wanneer hij naar buiten wil of juist naar binnen. Wanneer zijn eten bijna op is of wanneer hij op schoot wil, wanneer je zijn staart moet aaien en laat door hevig trillen zien dat hij er van geniet.
Dirk, onze gecastreerde kater, valt op vrouwen. Wim keurt hij geen blik waardig maar mij volgt hij op de voet. Gisteren was vriendin Dea er. Ik had Dirk binnen willen houden voor Dea maar hij moest en zou naar buiten. Hij schoot de deur uit toen ik overstag ging, stond even verbaasd stil in de stromende regen en koos meteen een droog plekje onder zo’n tuintafeltje. Dea is ook van de dieren, eigenlijk vooral van dieren die gered moeten worden. Zo heeft ze altijd een zwerfhond uit Turkije, Spanje of Roemenië en een kat uit het asiel.
Midden op de middag miauwde Dirk dat hij naar binnen wilde en toen ik de deur opendeed voor meneertje ging hij meteen naar Dea en krulde zich op haar schoot. Wim schoot in de lach, maar hij gunt het ons.
