‘Bij het marktplein in Hattem

‘Als hij straks begint te rammelen……’, zei Wim om grappig te zijn. We stapten bij in een al aardig volle lift in de Fundatie, het pas vernieuwde stadsmuseum in Zwolle. Het werd hem niet in dank afgenomen. Eén van onze medeliftsters had het niet meer en riep: ‘Ooohhh Dolf, ik wil er uit…!’Maar de lift ging al verder naar boven en de dame stapte boos uit terwijl ze venijnige blikken op en woorden naar Wim wierp. ‘Sukkel’, mompelde Wim als antwoord. Hij kan het zich niet voorstellen dat iemand in een lift bijna een flauwte krijgt van angst.
Het was een rare dag. Eerst had ik al een meereiskaartje gebruikt in de trein die niet gold voor de treinen van Arriva en Syntus. De aardige steward, want die hebben we tegenwoordig op onze treinen, was redelijk. Ik mocht in Coevorden de trein nog uit om in te checken met mijn OV kaart. We gingen vanuit Zwolle met de bus naar Hattem, er was al die jaren niets veranderd behalve dan inchecken met een kaart. De herinneringen bij Wim begonnen meteen te stromen. De man die hij had zien verongelukken onder de Dijkpoort. De Noordwal waar hij toen net met de step uitkwam. Hij zal een jaar of acht geweest zijn.
We begonnen maar eens met een bakje koffie bij De Zwarte Truffel waar indertijd de verkoop van Dorpsweg 4 aan Ben door de vier broers Wim, Piet, Henry en Ben bezegeld was. De cappuccino was prima maar toen ik het toilet wilde bezoeken werd ik tegengehouden door de baas. Ik moest maar naar het toilet van een ander restaurant, want hij wist zeker dat ik aan een ander tafeltje zat. Pas toen ik een beetje kribbig uitlegde waar ik met Wim gezeten was bond hij in en bood excuus aan. Maar nee… voor deze gelegenheid zal ik geen reclame meer maken.

Tijdens ons verblijf bij Dick en Anda kwam de Julianatoren ter sprake, een pretpark waar je ook met jonge kinderen nog steeds terecht kunt. Met hun kleindochters Britt en Lynn hebben ze dat al ontdekt, ook niet moeilijk want ze wonen er dicht in de buurt.
Toen Pa en mama nog niet zolang getrouwd waren gingen we die eerste zomer ook op pad. Was de rogge binnen, de knollen in de grond en de haver los … dan gingen we een dagje uit. Dat was meestal omstreeks 10 augustus. In die tijd was ook altijd de peerdemarkt in Hengel gepland.
Maar in 1950 gingen we dus met z’n vieren een dagje naar de Julianatoren. Met de fiets naar Vorden, daarna met de stoomtrein naar Apeldoorn en dan nog een stukje met de bus. We mochten overal zelf in, maar in het bootje gingen we samen met pa.