Een lach en een traan liggen soms heel dicht bij elkaar. Vriend Jan werd 85 en het is een goed gewoonte om dat samen met zijn vriendenclub te vieren en tevens elkaar een goed nieuwjaar te wensen.
Toch hadden we eerst de crematie van buurvrouw Wielens, de buurvrouw waar we sinds 22 jaar geleden een goede band mee hadden opgebouwd, toen nog samen met haar man Harm. We hebben ze al eens mee genomen naar Hattem om Wim z’n ouderhuis te laten zien en kennis te maken met moeder Siet. Ze genoten van zo’n dagje uit. Sinds 11 jaar woonde Wolterdina alleen in de boerderij maar wel met Jans en Geesje in hun chalet er pal achter. Ds Rappold van de Grote Kerk leidde haar afscheid. Kleinzoon Jason die haar vanuit België pas nog had opgezocht vertelde over de herinneringen die hij had aan zijn oma en opa en de logeerpartijen bij hen waar heel veel mocht. Jans bedankte iedereen die zich betrokken had getoond. Ik herkende bekende trekken in veel gezichten, kleinkinderen en nichtjes van Wolterdina. Ik had namens ons en Rick afgelopen nieuwjaardag een bloemstuk gemaakt die ik bij Wolterdina vond passen. Ze hield van bloemen en kon ze zelf erg goed verzorgen. Ik koos twee grote witte rozen aan de top, oranje rozen stelden haar kinderen voor en heel veel kleine witte roosjes de klein- en achterkleinkinderen. Daarnaast veel natuurlijke materialen waaronder veel klimop dat symbool staat voor trouw. Als buren zaten we later bij elkaar aan de koffietafel. De buurman die met haar opgegroeid was, Hendrik Stel, en de rest als import buren maar allemaal op een eigen manier verbonden met de familie Wielens. Het is nu leeg op de boerderij, maar waarschijnlijk zullen Jans en Geesje er binnenkort wel gaan wonen.
