De bronzen scheepsbel bij het hek klingelt. Meestal is dat iemand die hier vreemd is of die bang voor onze enthousiaste honden is. Dit keer is het een man die namens de gemeente komt kijken naar de sloten die om ons grondstuk liggen. Toen we laatst op het Gemeentehuis waren hebben we gelijk ook maar gevraagd naar het onderhoud van de sloten. Een groot deel is nu helemaal overwoekerd met braamstruiken. Deze weken is dat wel aardig want er zitten hele lekkere bramen aan. Maar Wim zit al maanden zo niet langer er tegen aan te hikken hoe hij ze schoon zou moeten krijgen zodat er weer een goede afwatering komt. Deze meneer heeft een plattegrond bij zich van ons perceel en vertelt tot grote opluchting van Wim dat de sloten bij de gemeente horen en dus ook het onderhoud er van. Voor kerst gaat het nog gebeuren. Ineens ziet Wim het weer helemaal zitten.
Vanmiddag kwam ook onze timmerhulp even naar een verrot kozijn kijken. Hij kreeg meteen een rondleiding over ons erf, de schapen, de pony’s , de kippen en de Finse Kota.
“Als ik jullie was ging ik hier nooit meer weg. Alleen straks regelrecht naar het bejaardencentrum”! Wie weet!?
Maar morgen ga ik eerst met Susan nog op bramenjacht. Het is een goed bramenjaar. Terwijl er anders meer bramenplukkers langskomen heb ik nu nog niemand met een emmertje en een wandelstok gezien. Fijn voor ons.
Vadertje Haan heeft toch pech gehad. Toen Jans hem uit de bench en in het kippenhok wilde doen, vloog hij hem aan en Jans heeft nu een paar lelijke krabben op de hand. Dat had vadertje nu net niet moeten doen. “Hee hef ’t koppie d’r al af”, zei Jans vanmorgen.
The bronze ship bell next to the gate is ringing. It’s often somebody strange or who is afraid of the enthusiastic dogs. But now it’s a man from the town hall who will have a look at our ditches along our parcel. A large part of them is totally overgrown with blackberry bushes. This time of the year I like , because of the delicious blackberries. It’s only that Wim is anxious about the problem how to clean those ditches so there has to be a good drainage of our meadows. A few weeks ago we were at the town haal to ask about those ditches. This man shows us a plan of our parcel and tells us to Wims relief that the ditches have to be cleaned by the local authority. Before Chrismas it’s going to happen. So Wim is happy again.
This afternoon a carpenter came along to look at a window frame that has rotten. He’ve got a walk around our yard, the sheep, the pony’s, the hens with chickens and we showed him our Finnish kota. He said: ”If I were you… I never would move somewhere else, only to the retirement home”! Who knows?
Also… tomorrow I’m going blackberrying with friend Susan. We’ve a good blackberry year.
It’s a pity for him, but father cockie was unlucky after all. When neighbour Jans would let him out of the bench into the henhouse he attacked Jans. Jans has got a few ugly scratches on his hand. That’s what father cock never had to do. So he’s got the worst of it.