drogen we nog even af. Wim Harwig knipt gauw. Een alledaags plaatje misschien, maar het roept toch weer herinneringen op.
Ja… afwasmachines waren nog lang niet algemeen. Ikzelf ben geen fan van afwassen, maar wanneer je het samen doet heeft het toch weer iets. Vooral wanneer je elkaar door de week niet ziet zoals toen ik net in Hattem werkte en alleen het weekend thuis was op de Boomgaard. Samen met Diny aan de afwas en dan tweestemmig zingen.

De toren van de vroegere Kaiser Wilhelms Gedächtnis- Kirche.

We raken al gewend aan de late dinertijden. Vanavond wordt het ook half 10 voor we aan tafel zitten in het nog chiquere Crown Plaza Hotel in Berlijn. We duiken na die tijd vlug onder de dekens want morgen is het vroeg dag. Om kwart over 8 bij de bus met je hele handel en om half 9 is het weg wezen.
Ik kan nog niet mèt Kennedy zeggen: Ich bin ein Berliner, maar dit is een stad die de moeite van een tweede bezoek meer dan waard is.

Inderdaad vertrekken we op tijd, we ruiken de stal. Het wordt nu een volle dag in de bus, maar mèt gezellige tussenstops. Voor vertrek wordt er nog steeds geroepen:”Is Harry er ook”? Ja Harry is er ook, zij het samen met Rolf nog steeds als laatste.
Er is al veel bedankt de laatste dagen en Tjip neemt het op zich om bij de Opgang met z’n [i]Twee keuzes [/i]de besturen die dit georganiseerd hebben te bedanken met een verrassing om een volgende bestuursvergadering gezellig af te sluiten.