Afscheid van de Westerschelde.
Het was wel een overgang van Zuid Frankrijk in de zon via Nevele, Koekelare en Vlissingen weer naar Drenthe. Gelukkig hadden we alleen de laatste twee uren van de dag regen … en wat voor regen. Na het ontbijt in Stad en Strandhotel Elisabeth zette Wim de Tom tom op ‘thuis’. Alleen dachten we dat het via Nijmegen zou zijn. Tja… onze Tom tom denkt anders. Die wilde via Utrecht. We probeerden nog even om via Arnhem te rijden maar bij Deil was die weg afgesloten. Dan toch maar naar de Tom tom luisteren. Ach… als je eenmaal Utrecht voorbij bent is de Veluwe ook mooi. En eenmaal Harderwijk voorbij namen we gewoon een tussenstop in Doornspijk. ‘Wi’j kiekt gewoon efkes of Gerrie en Gerrit thuus bunt’, zei ik Wim en zijn stuur ging vanzelf die kant op.
En dat waren ze. We werden voorzien van koffie en praatten gezellig bij over onze jeugd, ouders en familie. En… ook hoe Gerrie en Gerrit elkaar ontmoet hebben. Niet verwonderlijk dat het via de jeugdclub was. Hoewel Gerrit nu al in de 90 is, is hij nog bijzonder helder van geest. Ik teken ervoor als ik die leeftijd mag bereiken.
Eenmaal bij Emmen haalden we Rick op want met die stromende regen was het geen doen voor hem op de fiets. Het is zaterdag en zijn vaste dag om naar het Schoolpad te gaan. Huis en haard waren deze week prima verzorgd, maar ik verbeeldde me dat de honden wel extra blij waren toen we thuis kwamen. En vanmorgen kwamen de schapen meteen toen ik ze riep bij de wei, ook die zagen meteen weer de bekende gezichten. Het was net of hun vacht in die ene week nog gegroeid is.
Met dank aan Jan en Ria!