Hetty Site

En dan is er…

Frans was onze hulp toen we net met de schapen begonnen. Hier zie je Coba met haar witte tweeling. Onze eerste twee schapen hadden we naar onze moeders genoemd: Coba en Sietje.

We zitten aan de koffie, Wim en ik. We hebben het verdiend na het aqua joggen. Dat gaat er op maandag flink tegenaan bij Hilbrand. Hij bouwt het op. Alle spieren krijgen een beurt. Hij wil rood aangelopen gezichten zien. De laatste 10 minuten oefeningen met een bal. ‘Bal tussen de knieën, je op de rug laten vallen en weer rechtop zien te komen’. Daarna: ‘Ga er nu maar eens op staan’. Dat is al een hele toer. Sta je eindelijk: ‘Laat je nu maar weer achterover vallen en kom weer overeind’.
Enfin… we hebben ons goed gehad en op de terugweg halen we ons een lekker broodje voor bij de koffie. We komen nog even Annie tegen, de vrouw van Frans, onze vroegere hulp bij de schapen. Hij overleed bijna 2 jaar geleden vrij onverwacht. Annie is een hartelijk en doodgoed mens en kan praten als Brugman. Iemand omschreef haar : ‘Als Annie binnenkomt is het net of de radio aangaat en pas weer uit gaat als ze weg is’. Ze roept uit de verte ons toe: ’Hoe is het ermee… och… ik wet d’r alles van. Ik kom gauw bij jullie… nog veur de Kerstdagen..’.
We halen de krant en de eitjes vanaf de verstopplekjes van de kippen. Die zitten met dit beestenweer nog allemaal in het hok.
En dan is er koffie….