Een van de vakanties die me bijgebleven is, is die naar Längenfeld in het Ötztal, ook nu weer met Klaas en Sanny. Albert, een vriend van Mark ging mee. Die twee zouden samen in een tent aan het andere eind van de camping bivakkeren en wilden vooral erg zelfstandig zijn. Albert heeft een schaal met flappen bij zich- koude pannenkoeken- , door zijn moeder persoonlijk gebakken. We hebben er de hele reis van twee dagen van gegeten. Eenmaal op de camping installeerden we ons in een huisje en Mark en Albert zetten hun tentje iets verderop.
‘s Morgens zagen we ze al langs lopen richting kampwinkel en terugkomen met een fles cola en in elk geval ook chips. Ze zijn best handig die twee maar als na hun warme maaltijd ’s avonds nog wat bij ons of bij Klaas en Sanny over is schrapen zij de pannen nog graag leeg. De beide heren dragen het liefst lichte kleding, gele en witte sweaters. Die moeten ook wel een keer gewassen worden. Wanneer we gezamenlijk bij hen gaan barbecueën zien we een doorgezakte waslijn die aan de punt van de tent en aan een boom was vastgemaakt. Maar door de regen was het wasgoed zwaarder geworden en hing het weer in het zand. Sommige dingen blijven gewoon op je netvlies zitten na bijna 40 jaar.
Natuurlijk werd er ook gekaart. Terwijl we vroeger met Dick en Anda vaak canasta gespeeld hebben, was het met Klaas en Sanny klaverjassen geworden. Het is soms aanpassen in het leven.
Dit was de vakantie waarin we Rick in Innsbrück op de trein zetten omdat zijn school in Groesbeek al weer begon. Een jonge man die iets verderop uit een raam hing zag mijn ongerustheid om die alleenreizende Rick en beloofde ons hem op te zoeken. Maar Rick vertrouwde ons toe: ”Hij mag daar wel blijven”. Hij was intussen aardig zelfstandig geworden….
