Op elke verjaardag die er te vieren was op De Boomgaard kwam ook opa Eggink, aanvankelijk op zijn fiets en later werd hij opgehaald. Het was een gezellige dag voor de opa’s en opoes, een echt dagje uit. Maar in 1966 leefden alleen de beide opa’s nog, beiden Johan. Opa Eggink bleek deze keer niet in orde en daarom schreef hij deze felicitatie aan de jonge Johan, die toen op 23 december 13 jaar zou worden. Tante Jantje hield alle verjaardagen voor hem bij, lekker makkelijk.
Mocht je je tijdens het lezen afvragen wie toch die arme Nellie was? Nou… dat is het paard.
Boskamp 21-12-‘66
Goeiemorgen Johan,
Volgens Jantjen ben je a.s. vrijdag jarig. Zij kan er niet meer met de pet naar gooien want ze heeft geen eens een pet.
Wel jongen, ik wens je als mijn naamgenoot nog wel die dag een bult plezier. Ik kom er wel goedkoop af. Als je 20 bent en ik zit dan nog te hoesten net als nu, dan krijg je ineens een tientje van mij.
Maar tegen die tijd gieren de raketten met atoomkoppen door de lucht. Wat? Ja, dan denk je misschien niet meer over dat te verwachten tientje. Dan hoop je maar dat ze onderweg niet onklaar worden en daar in de Lindese enk neerploffen, want dan is heel Linde vort. Maar ze kunnen ook wel bij ons in de kleine Delle neerstrijken en dan kan de hele Wildenborch er niet van navertellen.
Ze hebben er in Amerika zoveel van in voorraad dat ze de hele wereld meerdere malen kunnen verpulveren. En Rusland heeft er net zoveel.
Zijn ze gek of niet? Maar het overbevolkingsvraagstuk is dan meteen opgelost.
Jantjen en Dika hadden het plan vrijdag bij u te komen, maar Hendrik moest dan naar Barchem of zoiets.
We voeren nog knollen ja. Plukken met de laarzen aan gaat nog, maar ze van het land krijgen is de grootste kunst. Ik beklaag de arme Nellie want die doet alles. We hadden van ’t jaar voor de helft bladkool gezaaid. Hier is dat nog niet zo bekend maar dichter bij de Duitse grens wel. Het kan vorst lijden, je kunt het maaien en de beesten vreten het graag en het brengt genoeg op en kan ook het mesten lijden. Dus alles met mekaar, daar zit muziek in.
Jantjen haar vader, een flinke sterke kerel die anders nogal werk verzet, kan geen knollen plukken. Dan wordt hij benauwd en ikke, die anders niet veel meer in te brengen heeft, kan nog best knollen plukken. Bij Gotink hebben ze met een paar buren wel een plukker maar die liet het na dat beetje vorst afweten. Nu moeten ze toch weer met de handen plukken.
Ik hoor van Jan dat Brummelman voor de werktuigenvereniging had bedankt en wie denk je dat het overneemt? Niet te raden en niet te geloven. Harrie van de Jager!! Maar ik begrijp Harrie helemaal niet.
Dit briefje heet dan een felicitatie aan de jonge Johan, maar zijn vader zal er nog meer in vinden.
Allemaal het beste gewenst,
De ouwe Johan.