Foetsj… foetsj… – Hetty Site

Je kunt het natuurlijk voorspellen dat je respons krijgt wanneer je op je site vermeld dat je 45 jaar geleden in het huwelijksbootje stapte. Dat hebben we geweten. Erg leuke reacties van familie en vrienden. Ben en Niesje belden van te voren al op:”Zijn jullie woensdag thuis?” Waarop ik antwoordde:”Als jullie komen… wel!” Zo waren we weer een dagje samen en konden al wat overleggen over onze komende reis aan het eind van de zomer.
Na het werk kwamen Gerhard en Judith met Robin en Mark en Jennifer met Eva. Jennifer was even bij Rick langs geweest en zo kwam die ook mooi op tijd om samen te eten. Tot onze verrassing kregen we een grote collage met foto’s van vroeger en nu, een verzameling van hoogtepunten uit ons gezamenlijke leven. Mooier cadeau hadden ze niet kunnen bedenken. Het komt de onderlinge band ten goede want er was heel wat samenwerking nodig om de foto’s allemaal te zoeken en te rangschikken. Robin had in elk geval heel wat van de website gecopieerd, de slimmerik.
Verder hebben we plannen om deze zomer samen een dagje uit te gaan om deze dag nog eens dunnetjes over te doen. Als we een dagje naar Schiermonnikoog willen moeten we wel om 7 uur weg. “Wat…. 7 uur”, reageert Mark . Die moet je eigenlijk niet aan z’n vrije weekenden komen. Verder passeerden Giethoorn, Pieterburen, Hellendoorn en Ootmarsum de revue.
“Aan Giethoorn hebben mijn ouders geen beste herinneringen”, weet Mark nog te vertellen. –zie weblog 2…. 7 december 2009 Foetsj … foetsj….
Nou het trauma van Giethoorn van 38 jaar geleden is nu wel gezakt hoor. Waarschijnlijk wordt het dat. Wim en ik gaan van te voren even poolshoogte nemen en kijken of er misschien motorbootjes te huur zijn. Foetsj… foetsj…

Giethoorn

Mama en Pa vinden dat we er maar eens een paar dagen op uit moeten met z’n tweeën. Zij zullen wel op de jongens passen. Ze zijn dan 0, 2, en 4 jaar. Dat aanbod kun je toch niet afslaan!
We hebben ze net afgeleverd op “De Boomgaard” en zullen Piet en Marry op de camping bezoeken. Elke keer wil ik me omdraaien om wat te zeggen…o, nee…daar zit niks. De dag is gezellig en die avond brengen we door bij de verdere Hattemse familie en blijven daar ook slapen.
De volgende dag staat Giethoorn op het programma. Daar heb ik goede herinneringen aan door de jeugdkampen van Youth for Christ die ik daar meemaakte en dacht aan het zeilen op het Wiede. Wat een sfeertje was dat daar! Wim is al wat afwachtend. Enfin, we parkeren ergens, betaald natuurlijk. Daarna gaat het in de file over al die bruggetjes. Tja…hoogseizoen! “Wim, laten we een bootje huren”, zeg ik. ”Moet dat?” “Ja, joh, hartstikke leuk.” Wij huren een bootje. Wim al wat mieterig. Hij heeft z’n horloge af moeten geven als onderpand. Dat zint hem dus helemaal niet. Nou en nu…punteren maar. Wim aan de punterstok en ik aan het roer. Maar ik ben vergeten welke kant ik op moet duwen met die roerstok. Gevolg is dat ik steeds tegen andere boten aanstuur. Lach niet… ik kan wel janken. En Wim maar foeteren. Eindelijk zijn we op het Wiede en zal het gebeuren. Wim en ik hijsen het zeil. Hiervoor zijn we gekomen! Alleen dat zeilen wordt ook al een ramp, want er zit geen kiel onder de boot.
Na een paar vergeefse pogingen brengen we de boot weer terug. Ik weet nu in elk geval hoe ik sturen moet. Wij lopen stilzwijgend terug naar de auto opnieuw over al die bruggetjes in de file. Ik vergeet nooit dat beeld van die kwaaie billen van Wim voor me..foetsj foetsj foetsj…
Zwijgend rijden we Giethoorn uit. In de buurt van Zwolle begint het spraakwater weer op gang te komen.”Zullen we maar ergens koffie gaan drinken en iets voor de jongens kopen?”
Een paar dagen zonder de jongens…..is ook niet alles!
Dick en Anda gaan diezelfde zomer kamperen met baby Ernst. Die gaat soms zo te keer dat ze maar gaan autorijden om hem stil te krijgen.
Tja….zo is er altijd wat!