‘Dat geblèèr um ’t huus, nee ik vinne d’r niks an’, zei Diny toen Lientje en Lotje, twee bruine schaapjes uit Drenthe, eenmaal bij hen in de wei liepen. Die kregen lammeren en dat leek toch erg leuk bij een huis met een stukje weiland. Al gauw werden de schaapjes ingeruild voor hun paard en sindsdien bleef het paard. Ik heb er verschillende zien gaan en komen waarvan Frits me is bijgebleven en natuurlijk nu Cassandra die regelmatig de show steelt wanneer Wouter als hertog van Gelre te paard ten tonele wordt gevoerd bij een optreden van ‘Het Woud der Verwachting’.
Vanmorgen zat ik met m’n eerste kopje koffie bij de wei en het geblèèr begon zo gauw ik verscheen. Vandaag krijgen ook de kleinsten geen melk meer ’s morgens, alleen nog ’s avonds. Dat stond ze maar matig aan. Denk niet dat ze allemaal hetzelfde geluid produceren. Het gaat van een hees stemmetje naar een voluit sterk geblaat en alles daar tussenin. ‘Vanaovend bunt iele an de beurte’, vertel ik ze want praten doe ik met alle dieren. Ze antwoorden meteen met een nog duidelijker vraag in alle toonaarden. Ik snap Diny wel want zo gauw zij buiten de deur komt zien ze haar en hier aan het Schoolpad zit je toch nog een 30 meter van de wei af en zien ze je pas als je voorbij de kapschuur komt.
Rob heeft de schapen gisteravond omgeweid. De ooien met hun kroost lopen nu achterin en het gras is zo hoog dat je de lammeren niet eens meer kunt zien, laat staan dat je ze ’s morgens even kunt tellen. Met de ooien mee zijn het er 11 in de achterste wei en vooraan lopen 13 fleslammeren, waarvan nu nog drie één keer per dag hun fles krijgen. De kleine Luella, de eerst geboren Herdwick, begint al een meer witte kop te krijgen, grappig, en met de kleine er bij zie je dat Luella al aardig gegroeid is.
