Het was een spannende dag, de dag dat we bij dokter Komdeur de uitslag van de Pet-CT-scan zouden krijgen. Het was de scan na 8 chemo en immuno therapieën. Dat had op zich al 25 weken in beslag genomen en nu waren we alweer een maand verder.
We waren vroeg wakker en na het ochtendritueel gingen we op pad met scootmobiel en fiets. Veel te vroeg zaten we al in de wacht in het Scheper ziekenhuis en dan duurt 20 minuten wel lang. Eindelijk was het onze beurt. Dokter Komdeur houdt er niet van om je lang in spanning te houden en bij de deur kwam zijn opmerking al: ’Goed bericht’ en toen we eenmaal zaten: ’Het kon niet beter’. Het blijkt dat Wims lichaam helemaal schoon is wat betreft de Non-Hodgkin. We hadden al wel goede hoop omdat hij zich zo goed voelt en weer aankomt, maar je wilt zoiets graag zeker weten.
Nu werden de verdere plannen uitgelegd. Alle materiaal van het Treant waar het Scheper ziekenhuis onder valt, ook scans en foto’s, wordt opgestuurd naar het Isala en dokter Komdeur gaat orthopeed van Oveste persoonlijk bellen om de behandeling verder over te dragen. Beter bericht konden we niet krijgen.
Eenmaal thuis was er al een appje van Anja. ’Alweer thuis?’
Wim antwoordt: ‘Alles goed en de koffie pruttelt al’.
‘Dan kom ik er aan met taart’. En zo zaten we even later met Anja en Tim en Daan te vieren dat we weer een stap verder zijn naar volledige mobiliteit. Daarna kwamen ook Alle en Frank aangetuft op de scooters.
Henry had gisteren al gebeld voor de uitslag en Wim belde nu terug met het goede nieuws. En natuurlijk ook Gerhard en Rick. Deze dag kan in elk geval niet meer stuk.
