Hetty Site

Hein en Coba

"Weet ie wel waor ie’j an begint”, zullen veel mensen wel tegen hem gezegd hebben. ( of alleen gedacht) Opoe en opa Bijenhof gaan ook mee naar “De Boomgaard” ,samen met Diny, mama en ik 5 man sterk. Er wordt verhuisd op de platte wagen, ik mag mee. En dan wordt het 10 februari 1950. Mama trouwt in een mooi donkerblauw pakje uit de kleermakerij van oom Sjoerd en draagt een hoed. Diny en ik zijn gestoken in keurige donkerblauwe jasjes, witte kniekousen, zwarte lakschoenen en een grote witte strik in het haar. Onze bloemcorsages zijn na de kerkdienst al niet meer om aan te zien. We zitten er de hele tijd aan. Na het diner bij Hotel De Zon hebben ze ons boven bijna uit de dakgoot moeten plukken. De overburen komen al waarschuwen: “Haal die kinder daor vot. Dalijk ligt ze beneden!"
En dan gaan we eindelijk naar ons nieuwe thuis: “De Boomgaard”.
Het eerste wat we gaan doen, Diny en ik, is ons nieuwe bed uitproberen. Alleen …we kunnen onze schoenen niet uit krijgen. De veters zitten in de knoop. Vooruit dan maar mèt schoenen. Het bed wordt goedgekeurd.
Voor het slaapkamerraam zijn 4 latten voor het raam getimmerd. “Eerder heb ik gien ruste”, heeft opoe gezegd. We zouden er eens uit kunnen vallen, of aan de electriciteitsdraden zitten! Wanneer ik op m’n 19e de deur uit ga zitten diezelfde latten er nog steeds voor.
Oom Bertus uit Mossel, de man van Heins enige zuster tante Aaltje , is één van de weinigen die al een auto heeft en het is zulk bar slecht weer dat hij ,als ik me goed herinner, nog in de blubber vast komt te zitten.