Gisteren was er de herdenking van de DELA van onze geliefden die afgelopen periode gestorven zijn. Geheel in een Youtube uitzending op de pc werden daarbij de namen genoemd van onze geliefden. Het werd heel stijlvol en mooi gedaan door een uitvaartleidster en begeleid door mooie liederen. En de namen werden genoemd waarbij telkens een kaars werd aangestoken. Ik had ook een paarse standaard voor een kaars toegestuurd gekregen om die op dat moment ook aan te kunnen steken. Ach… alles waarbij Wim herinnerd wordt doet me goed. Dat kwam natuurlijk ook ter sprake in het gesprek afgelopen week waarbij het over gedichten ging. En zo ook op dit mooie gedicht van Ida Gerhardt. Ik zocht nog even na of dit ook voorkwam op de gedichtenmiddag met Jan de Korte over Ida Gerhardt, maar dat waren andere gedichten, allemaal even mooi!
De gestorvene
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die ene te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan –
zeven maal om met zijn tweeën te staan.
Ida Gerhardt – 1966