Ik loop een beetje rond over ons erf, wel een beetje uit de buurt van de lammeren, want dan begint het gemekker dat ze aan hun melk toe zijn. Het maakt niet uit welke tijd het is… altijd dorst. Beter zo dan andersom toch. Wim zit graag in het prieel, lekker beschut.
We komen geen van beiden toe aan iets. Onze gedachten gaan steeds uit naar Henry en ons leven samen. We zagen elkaar, behalve tijdens onze gezamenlijke vakanties naar Canada, niet eens zo vaak maar hij en Tonny zijn gewoon een onderdeel van ons leven. Er komen steeds beelden voorbij. Zo zie ik hem als kleine jongen voor het naar bed gaan zijn kleren heel netjes opvouwen tot een pakketje en er tot slot nog zijn riem omheen doen.
Aan de Dorpsweg waren er boven , behalve de zolder dan, twee slaapkamers. De ene was van moeder Siet, en als Niesje of ik daar logeerden mochten we bij haar in bed. In de andere kamer stonden twee 2 persoons bedden. In de linker sliepen Wim en Henry. In het rechter bed sliepen Ben en Piet. Dat was blijkbaar de beste verdeling.
Nee, bij elkaar in bed slapen voor je trouwdag was er niet bij vroeger. Nou ja, ’s morgens kroop ik wel eens even gauw aan Wims kant bij in dat 2 persoons bed. Dat werd nog even aangehaald op ons trouwen, Henry als bijslaper.
In die tijd had Henry ’s morgens weinig tijd om fatsoenlijk te ontbijten en ik zie hem in tempo door de keuken lopen, een slok thee en een hap brood in het voorbij gaan en weg was hij naar de Kweekschool.
Henry had een leuk stel vaste vrienden: Bert Nawijn, Hans de Bruin en Jan Neuteboom. Het was altijd een gezellig samenzijn met dat stel. Met Jan en Aly zijn ze altijd bevriend gebleven. Jan is hem voorgegaan en ik denk me in dat ze nu daar boven weer samen zijn. Rick kan dat altijd zo mooi opnoemen wie er nu allemaal op hem staan te wachten en dat zijn behalve Jan al veel meer lieve mensen: moeder, Ben en Niesje en ja… ook Mark.
Foto: Dorpsweg 4, waar nu de 3e generatie van der Kolk woont