Herinnering 5 mei 2020
–Wim kijkt wat verslagen voor zich uit. Hij keek naar de foto van het van der Kolk kwartet dat in 2010 in de kerk van Dickson van Randy Fiege het Abba Vader zong. Ben en Niesje, Henry en hijzelf. Hij schudt zijn hoofd en kijkt nog eens naar de foto: ’En nou ben ik als oudste van dit stel er alleen nog’. Jammer dat Piet zo ver weg zit in Frankrijk.
Vanmorgen belde Gera om te vertellen dat haar vader Henry vanmorgen rustig ingeslapen is. Je weet dat het er aan komt maar toch ben je in een soort shock. Henry, dat pittige ding, is niet meer?
Twee weken geleden kwamen ze hier en we zagen wel dat hij flink achteruit gegaan was, maar als je hem vroeg hoe het met hem ging was altijd het antwoord: ‘Goeoed, nee geen pijn’, maar even later: ’Ik kan niet meer genezen’. Bij het afscheid keek hij me met zijn helderblauwe ogen indringend aan en beiden wisten we dat dit een afscheid was.
Wat was het fijn dat Gera gisteren gekomen is, op tijd om nog even samen buiten in het zonnetje te zitten en nog te zeggen wat er gezegd kon worden.
Ik kwam in de familie toen Henry nog een jaar of 17 was, een aankomend leraar in de dop. Ik had meteen goed contact met de beide jongsten Henry en Ben en de vriendengroep. Ze hebben zich over mij ontfermd als Wim weer eens op zee zat. Hij ging zelfs een weekendje mee naar de Boomgaard. Het mooie contact is gebleven toen Tonny en Niesje in beeld kwamen.
Met Henry en Tonny hebben we heel wat vakanties doorgebracht, vooral die naar Canada zullen ons altijd bijblijven. We trokken door de Rockies en Wim en Henry hakten samen hout voor het kampvuur dat vaak een onderdeel van de dag was. Toen Henry en Tonny na hun pensionering een aantal jaren in de buurt van Fred en Gera in Dickson woonden hebben we ze samen met Ben en Niesje opgezocht en gingen we opnieuw door een deel van de Rockies. Jazeker, ook met Rick die hier bij Fred en Gera allang kind aan huis was.
En ja zoals moeder Siet wel zei als we het hadden over Ben die zo handig was en alle klussen in de familie opknapte: ’Ik heb d’r ok iene die nog hendiger is… Henry… die löt alles doen’. Henry had geluk, hij had een hele handige en creatieve vrouw aan Tonny die inderdaad van alle markten thuis is en in huis het kluswerk op zich neemt.
Henry was meer geïnteresseerd in politiek en geschiedenis. Hij kon een mooie speech houden en toneel spelen en zong bovendien graag. Niet voor niets is hij zo lang wethouder geweest in Hattem en heeft hij zich tot het laatst toe zich ingezet voor anderen.
Dank je Henry voor wie je was, voor ons, je familie en de Hattemer gemeenschap.
