Ik zit nog helemaal in onze gezamenlijke herinneringen. De periode aan de Marnixstraat in Hengelo was voor mij een toptijd. -1974-1983. Wat een actie en levendigheid bij ons gezin. Vaak komen de jongens uit de buurt Robert, Eddy en soms Anton op vrijdagmiddag uit school even bij een kop thee vieren dat het weekend begint. Soms staat de tafeltennistafel uit en dan zijn ze voorlopig niet meer weg te slaan. Die blijft ook wel eens het hele weekend staan. Ruimte genoeg in de living beneden. Voor de rust kunnen we ons boven in de woonkamer terugtrekken.
Mark wordt op de Marnixschool uitgedaagd om bij de besten te horen . Wouter en hij werken tegen elkaar op. Wouter is een aardige rustige jongen. Maar hij heeft ook andere vrienden Ercan bv, een Turkse jongen net als Cengiz. Aardige jongens, maar dat ze nu zo’n goede invloed op Mark hadden kan ik niet zeggen. Samen hadden ze een hol gemaakt met matras en al boven in een oude melkfabriek. Ja hè, vrijbuitertje!! Het is levensgevaarlijk. Ze worden op de een of andere manier betrapt en ja…dan zoeken ze weer een nieuwe geheime plek.
Gerhard heeft meneer de Wolf als hoofd van de Marnixschool nog meegemaakt. Op een dag kwam een moeder haar kinderen opgeven en ze stelde zich voor als mevr. de Haan. Toen schijnt hij gezegd te hebben met een heel donkere stem:”Ggggrrrrrrr. en ik ben de WOLF”. Later kwam Bert Bril de scepter zwaaien en brengt Wim als voorzitter van de Oudercommissie ettelijke uurtjes met hem en de collega’s door.
Zelf val ik er vaak in èn heb daarnaast als handwerkmoeder de kinderen leren spinnen, wolverven en weven, met zoutdeeg werken enz. Ook in de pauzes ging ik wel eens buurten. Ja als je toch tegenover de school woont! We houden met ons buurtje ook toezicht en als er per ongeluk door de jongens uit de buurt een ruit sneuvelt met voetballen, belt Wim Bert Bril gelijk en die zegt dan meestal: ”Ha ha, die jongens! Ik bel wel even voor een nieuwe!”
In de 4e klas krijgt Mark een jonge meester, meneer Groenwold. Na de oudere dames uit de onderbouw is dit toch even wat anders. Mark kan geweldig met hem opschieten. En gelijk dat jaar wordt het feest, want meneer Groenwold gaat trouwen en nog wel in Emmen. Ik heb de eer om een paar dagen in te vallen en op ”de grote DAG” gaan we met de klas per trein naar Emmen. Er wordt een dienst gehouden in het Baptistenkerkje aan de Prinsenlaan. Daar zingen de kinderen het bruidspaar toe en daarna gaat het naar de dierentuin voor het feest. De klas gedraagt zich echt voorbeeldig en zingen en dragen voor dat het een lieve lust is. Wat we dan natuurlijk nog niet weten is dat we er 4 jaar later zelf zullen wonen!
Het leven zit vol verrassingen!
Foto: Robert, Eddy en Gerhard dossen zich uit. Hoe verzinnen ze het!