Er is veel te lezen over afscheid. Ieder geval is weer anders. Je moet het blijkbaar ervaren zoals ieder het in zijn of haar leven door moet maken. De dood van een kind, al is het volwassen, staat wel heel dichtbij. De eerste maanden was ik blij dat er zoveel te doen en te regelen was. Nu is dat bijna gebeurd. De afhandeling van het overlijden van Mark en wat dat met zich meebrengt is bijna klaar. Gerhard was hierbij de grote steun en toeverlaat. Rick leerde ons relativeren door zijn rake opmerkingen.
Het huisje van Mark is leeg en de boel is verdeeld en opgeruimd. De strooikoker met as staat hier in het hoekje bij de foto van Mark met de kaarten en de bal van de jongens van Drenthina te wachten. Dat is voorlopig het laatste wat er moet gebeuren. We denken nog na over een mooie plek.
Robin is geslaagd en ook die spanning is van ons afgevallen
Het boek is uit en bijna verkocht. Er zijn er nog een paar in Vorden bij Bruna en hier in Emmen bij Readshop Boelens.
En nu dan? We proberen de draad van het gewone leven weer op te pakken. Dat lukt Wim beter dan mij. Het is net of de toppen en dalen steeds hoger en dieper worden, misschien hoort het zo. Ik heb een paar mooie boeken te leen gekregen over het rouwproces en het verwerken van verdriet, heel verschillend maar waardevol. Eentje is geschreven door o.a. Hans Stolp en een is van Nancy O’Connor: Loslaten met liefde.
