Ik kijk foto’s. Dat krijg je als je in je herinneringen duikt. De jonge Henry en de nog jongere Tonny begonnen hun leven samen aan de IJsselstraat. Ze trokken toen al veel op met Henry’s jeugdvriend Jan en zijn Aly. Samen aan de frituur was geen succes, weet ik nog. Gera en Arend werden geboren. Met Gera Sietske Henriëtte was meteen de hele familie vernoemd. Arend werd vernoemd naar Tonny’s pleegvader. Dat zegt wel wat over de opvang bij de familie van der Meulen tijdens haar schooltijd toen haar ouders nog in Perzië zaten. Ik herinner me hun Dalmatiër, boxer Boy en daarna Argus. In de loop van de tijd gingen ze over op Labradors en na Sacha kwam Tonca. Elke hond besloeg een stuk van hun leven. Sacha heeft hier vaak gelogeerd als ze in de grote vakantie naar Fred en Gera in Canada gingen. En de keren dat wij met hen meegingen pasten Ben en Niesje op ons huis en haard èn Sacha. Wat hebben we mooie herinneringen aan die vakanties, samen de Rockies ontdekken en mee genieten van het jonge gezin van Fred en Gera
Tonca komt hier niet, dat durft Tonny niet aan, die had het op onze loslopende kippen voorzien. De ene Labrador is de andere niet.
Henry en Tonny zag je genieten daar, geen wonder dat ze na hun pensionering zich in Canada wilden vestigen. Ze hebben heel wat kilometers afgelegd met de kinderen van en naar de ijshocky. Toen deze zelf hun rijbewijs hadden werd het rustiger en de lange koude winters had ook nadelen.
Ze zijn weer teruggekeerd op hun mooie plek in het oude stadje Hattem waar Henry geboren en getogen is en nu afscheid moest nemen van alles wat hem hier lief is geweest.
Ik kijk foto’s en de herinneringen blijven komen. Liefde kent geen grenzen, niet hier en niet over de grens tussen hemel en aarde.
Foto: Boxer Boy, tijdens een gezamenlijke vakantie met caravans in Luxemburg