Ook dit gedicht is bewaard gebleven. Het zat in het fotoboek van de 40 jarige bruiloft van Jan en Jantje. En zoals vaak bij zo’n gelegenheid was er een optreden van de jongelui, in dit geval van de neven en nichtjes. En die waren er genoeg. Op de wijze van ‘Op de grote stille heide’ werd dit ten gehore gebracht.
Toch zal deze foto van hun 25 jarig huwelijk zijn, met ‘zij leven hoog’ en ‘de bruidegom durft zijn bruidje niet te kussen, falderalderiere enz.’
’t Is nu 40 jaar geleden
Dat dit paar, u ziet ze hier,
In het huwlijk is getreden.
Allen hadden veel plezier
Tante Jantje werd boerin
Trok toen bij de Egginks in.
Dat was op de Boskamp
De Boskamp.
Wij als nichten en als neven
Gingen graag naar Barchem toe.
Daar was steeds wat te beleven
Nooit werden jullie van ons moe.
Ome Jan vond alles best
Tante Jantje deed de rest.
’t Was fijn op de Boskamp
De Boskamp.
Dikwijls was er wat te vieren
Een verjaardag of oudjaar
Tante Jantje kon ’t versieren
Dat we aten met elkaar.
Ome Jan die vond het mooi
Als we speelden in het hooi
En sprongen van de zolder
De zolder van de Boskamp.
De Boskamp.
Weet u wie we ook nog kennen
Dat was Koos, het oude paard
Ome Jan die moest hem mennen
Dat ging niet altijd bedaard
Zat er een auto in de sloot
Dan was ’t Koos die uitkomst bood
Het paard van de Boskamp
De Boskamp.
En tot slot mogen wij hopen
Dat wij hier over 10 jaar
Weer een liedje mogen zingen
Allen hier zo met elkaar
Daarom wensen wij u toe
Veel gezondheid, wordt niet moe
Daarginds op die heuvel
De Bosheuvel.