We schelen niet veel in leeftijd, ruim anderhalf jaar. Dat is toch niks als je ouder wordt. Maar hoe dat bij andere gezinnen zit weet ik niet, maar ik moest als oudste altijd de wijste zijn als we weer eens ruzie hadden om iets.
We lieten geen van beiden ons de kaas van het brood eten. Achteraf was het een gezonde concurrentiestrijd wat je voorbereid op de rest van je leven.
Wij waren toch wel wat jaren ouder dan de beide broers die op de Boomgaard aan ons gezin toegevoegd werden. Johan was zelfs 10 jaar jonger dan ik. Ik heb de jongens zien opgroeien, heb zelfs nog verhalen op ze geoefend als ze in bed lagen. Ik vertelde wel in het Nederlands want zo moest dat de volgende ochtend ook op mijn leerschool. Ze luisterden ademloos en zo wist ik zeker dat de kinderen op die school dat ook wel zouden doen.
Maar ik voel me gezegend dat ik een zus heb. Eergisteren was ze jarig en vanwege alle beperkingen hebben we ons bezoek een paar dagen uitgesteld, maar morgen gaat het gebeuren. De band die we al hadden toen we samen opgroeiden is altijd gebleven.
Foto: Jammer dat je geen kleuren ziet, maar Diny’s jurkje was knalrood, kon ze goed hebben. Ik was van het blauw, altijd gebleven.