Het voelt nog steeds of we in een bubbel leven. We komen alleen op plekken die nodig zijn om in leven te blijven of die veilig en gemakkelijk te belopen zijn. Wim houdt zich al helemaal afzijdig. Die is bezig om stabiel te blijven qua gezondheid en rustig verder revalideren. De hometrainer doet goed werk.
Intussen is hier de jacht op ratten nog niet voorbij. Deze week had ik een hele dikke gevangen in zo’n gazen val, net nieuw gekocht. Wim heeft er een stuk draad aan vastgemaakt waarmee je de val kunt dragen zonder er met je vingers aan te zitten. Ik durf er nog wel mee te lopen en zette de val mèt rat op de tuintafel voor de verdere afwerking door Wim, want dat durf ik nou weer niet. Vind ik weer zielig en ik kan geen beest doodmaken. Maar tegen de tijd dat Wim na zijn ochtendgymnastiek beneden was met de lift had de dikke rat zichzelf toch bevrijd. Waardeloos voor volwassen ratten dus. Hij had geluk.
Vanmorgen zat er weer eentje in een val en Wim was nu rap beneden. We zullen al aan de 20 stuks zijn denk ik.
Och… altijd haal ik ’s avonds de bak met kippenvoer naar binnen. Gisteravond was ik het vergeten en vanmorgen kon ik aan de restjes om de bak zien dat hier een ratten- of muizenfeestje geweest was.
Straks ga ik naar de Welkoop om er een extra sterke rattenval te halen waarbij ze in één keer kassie wijlen zijn, want de tocht naar meneer Onderwater zoals buurman Harm dat noemde vind ik ook verschrikkelijk. Dan maar beter in één keer: klats!
