Gerda Marsman uit Raalte nam ons mee de wereld over. Ze had voor deze gelegenheid op onze Hedera avond in het Hoefijzer in Zuidbarge haar fiets meegebracht, compleet met speciale tassen met elk een doel.
Vroeg ik me af wat iemand bezielde om zoveel avonturen mee te willen maken? Aan het eind van de avond begrepen we haar. Met haar slogan Sky is the limit en haar fiets met 14 versnellingen, made for a lifetime, bezorgde ze ons een boeiende avond en reisden we met haar en haar fiets mee door Amerika, Vietnam, Japan en Australië. Nee, ze nam niet veel mee, maar alles goed doordacht. Van haar kleine gaz monkey als een kampvuur niet mogelijk was, tot aan de 3 k’s: kaart, km teller en kompas. Dan nog de sarong geschikt voor alle gelegenheden. We zagen het voor ons.
We reisden mee naar de USA waar ze vanaf New York doorheen fietste of lifte. Behalve Las Vegaz, L A, Denver en Chicago kwam ze ook door Bear Country en zag beren, elanden, bizons en alles wat het Yellow Stone park te beiden heeft. Ja ook de ‘Old Faithful’, een enorme geyser. En ze ontmoette veel mensen zoals die Vietnam Veteraan die veel indruk op haar maakte.
Na de Pauze nam ze ons mee naar Vietnam en we reisden vanaf Hanoi met haar mee langs de grens met Laos. Slechte wegen, open riolen en kwamen aan in Saigon met zijn 8 miljoen mensen en 4 miljoen scooters.
We gingen meteen mee naar Australië waar ze 1 jaar zou blijven en al reizend doortrok. Ze werkte als vrijwilliger in de Kangaroe opvang. Op de fiets verder naar Ayers Rock, het heiligdom van de Aboriginals waar droomverhalen verteld worden en ze kaartte nog even de lost generation aan, de kinderen die in internaten opgevangen werden, ver van hun cultuur. Vanuit Perth waar ze nog in een soort hostel werkte ging het verder, nu naar Japan, een schoon, warm en groen land waar veel vruchten aan de bomen groeien.
Gerda eindigde met een Japanse Haiku die vertaald luidt:
Waar ga ik heen?
Welke richting ga ik op?
Juist. Mijn eigen weg.