Ik heb al heel wat herinneringen aangehaald sinds Wim zo plotseling overleed. Nu kom ik deze tegen wat tegelijk een herinnering is aan de mooie tijd die we jarenlang met onze buren aan het Schoolpad hadden. Wolterdina is er ook al lang niet meer, ze overleed eind 2016. Ze was een tweede thuis voor ons nadat we aan het Schoolpad kwamen wonen. Harm kwam vaak aardbeien of boontjes uit de tuin brengen als hij even op zaterdagmorgen op de koffie kwam en na zijn overlijden kwamen we vaak bij Wolterdina. Jans en Geesje woonden nog achter de boerderij in een flinke stacaravan.
Zo ook deze herinnering op de eerste geboortedag van Wim niet meer in levende lijve maar wel in ons hart:
11 januari 2015: ‘Wat jammer da’k gien fototoestel bie’j mien heb!’ Wim heeft net een varkenspoot uit de erwtensoep in z’n handen en begint te kluiven. Onverwacht zitten we bij buurvrouw Wolterdina aan tafel. Na de boodschappen voor de verjaarsvisite morgen gaan we even bij haar aan om te vragen of we haar maandagmiddag even op zullen halen voor Wim z’n verjaardag. Zo vaak komt ze niet, meestal drinken we de koffie bij háár. Ik meestal op maandag aan het eind van de middag en Wim gaat bij haar langs als hij donderdags van de Voedselbank af komt. Nu zit ze niet alleen aan tafel, maar samen met Jans en Geesje. Geesje is gek op erwtensoep en ze hadden net geslacht. Dus de varkenspootjes worden gebruikt voor de erwtensoep, zoals het hoort. ‘Of we een bordje mee willen eten’. De soep ziet er heel aantrekkelijk uit en het ruikt als vroeger de erwtensoep van moeder Coba. Even later smullen we mee. ‘A’j hier erwtensoep et, dan mo’j der ok een poot bie’j opetten’, beveelt Jans en legt een poot op mijn bord. Het ziet er ook echt uit als een varkenspoot met nagel en al. Nee… ik hoef et niet. Dan krijgt Wim de laatste poot. Die verblikt of verbloost er niet van en pakt hem aan met beide handen en even later is ie verdwenen. Hij veegt zijn vingers er bij af. ‘Ie bunt kats verwend’, vindt Jans. ‘Nemt een veurbeeld an Wim.’ En ik denk opnieuw: echt jammer dat ik m’n zak cameraatje niet bij me heb. En ook..: waar vind je nog zulke buren?
Foto: Of aan de koffie, vaak met Jans er bij.