Ook de herinnering aan moeder Siet mag hier niet ontbreken. Ze mocht 98 jaar worden, wel 50 jaar weduwe. Vader Gerard heb ik nooit gekend, maar door de verhalen werd zijn persoon levend gehouden. Ze heeft het niet gemakkelijk gehad maar met doorzettingsvermogen en hulp van haar jongens en vele vrienden heeft ze het gered. We hebben veel mooie herinneringen aan haar.

Moeder Siet was een flinke vrouw en ik denk dat menigeen respect had voor haar hoe ze met haar jongens verder ging nadat vader Gerard overleden was. Ze was kosteres van de kerk, ze maakte die ook schoon. Eenmaal per jaar gebeurde dat zelfs grondig. Dan werd de hulp van tante Gees ingeroepen. Verder verzorgde ze vergaderingen en werd de koffie vanaf Dorpsweg 4 naar de kerkeraadskamer gebracht. Ze is in de winter wel eens met koffie en al gevallen is mij verteld. Ze verzorgde begrafenissen wat betreft de koffie en cake. Verder verkocht ze ook koffie, cacao en thee van de Groningse firma Tiktak aan bekenden. Bovendien werd de Zwolse krant bijna huis aan huis bezorgd in het stadje. Daarbij had ze natuurlijk de hulp van de jongens die op dat moment vrij waren. Het abonnementsgeld ophalen was een karwei op zich. ‘Och… jonges… ik heb allene groot geld, dat ku’j zeker niet wisselen.’ En als dat wel het geval bleek: ‘Och ..dat wo’k toch liever niet kepot hemm’n’, is zo’n gezegde dat ze uit die tijd is bijgebleven. Of die rothond die altijd aan de binnenkant van de deur stond te blaffen en als je niet op tijd je hand terugtrok….. Een middeltje was het om de krant even vast te houden voordat hij helemaal door de brievenbus ging. De hond greep dat ding gegarandeerd en er bleef niet veel heel van die krant en de volgende keer, als de krant verwacht werd, was die hond in elk geval verderop in huis.
Nee moeder Siet had geen belangstelling voor een nieuwe man in haar leven. Een enkele keer kreeg ze wel eens een man op bezoek, maar ze zorgde er dan voor dat de jongens bij haar in de kamer bleven. Het was duidelijk en die kwam niet nog eens. Gerard was en bleef de enige en aan haar vier jongens had ze genoeg!