‘Wat een monster!’. De dame blijft staan en bekijkt Wim van top tot teen. Hij zit ook op een aardig gevaarte, zijn scootmobiel met achterop ook nog het inklapbaar looprek.
‘Welke van de twee bedoelt u’, vraagt Wim, ‘de scootmobiel of de man die er op zit?’ Ad rem als altijd hè, die man van mij. De mensen om ons heen schieten in de lach.
We zijn samen in het dorp en nu even in de Bibliotheek. Met goed weer gaan we er het liefst op uit. En het is prachtig weer. We schuiven even aan bij Brownies en Downies voor koffie met wat lekkers en staan te kijken van de samenwerking hier. De Downies doen het opnemen en brengen van de bestellingen. Voor het opnemen hebben ze een tablet. Het brengen van de bestellingen gaat op kleine houten presenteerblaadjes met een opstaand randje. Zo is er weinig kans op pech onderweg. Keurig een klein glaasje water erbij en een toefje slagroom. De warme appeltaart smaakt naar meer… De jongen doet het netjes. Het afrekenen gebeurt daarna aan de bar door een van de begeleiders. Ze hebben hier al een prijs gewonnen.
Als je zo ergens gaat zitten zie je altijd wel een paar bekenden. Zo ontmoeten wij Trudy, de tweelingzus van Albert, waar Mark mee bevriend was. Bij feestelijkheden was Trudy er ook vaak bij. Later zagen we haar terug bij de Cantorij.
Hierna gaan we ieder een kant op want het tempo van scootmobiel en fiets is niet gelijk. Ik ben iets eerder thuis en wordt enthousiast begroet door Storm en Queeny.
Nu even nog wat eendenkroos uit de vijver in een emmer scheppen en dan kan Wim er zo weer even op uit om dat naar de vijver van Anja te brengen voor hun eenden.
