Neef Jan is niet meer, tenminste niet in levende lijve. Jan is wel geen bloedeigen neef, maar het voelde altijd alsof hij dat wel was. Hij was een van de twee zonen uit het eerste huwelijk van oom Jaap. Hij trouwde met onze tante Riek en met hem kwamen de beide jongens Henk en Jan in de familie. Ze zijn ook een slag ouder dan wij. Jan kwam graag op de Haar. In oorlogstijd kwamen Henk en Jan lopend langs de spoorlijn, want de kortste weg, naar opoe en opa en mijn ouders op de Haar. Ze kregen dan nog een bord roggemeelse pap. Dat konden die opgroeiende tienerjongens wel gebruiken. Voor mij is het bijzonder want hij had een speciale band met onze vader Hendrik Jan. Hij schuilde samen met hem in een kippenhok een eindje van de Haar af als er weer een razzia op komst was. ’Je hoorde het geritsel van de ratten’, zo vertelde hij eens. Hij heeft bewust de oorlog èn de bevrijding meegemaakt.
Hij weet zeker dat hij de laatste is geweest die Hendrik Jan in leven gezien heeft. Hij was die middag uit school nog bij hem op het bezoekuur in het ziekenhuis geweest. ’s Avonds bleek hij overleden door een longembolie. Jan was er trots op dat hij mijn luier eens verwisseld heeft. Hij had zelf ook al een paar kleine broertjes en was geoefend. Daar heeft Gees vast gemak van gehad toen ze zelf kinderen kregen. Jan bezocht ons ook regelmatig op de Boomgaard. Hij had het goed staan bij onze moeder Coba. Toen ze al heel ziek was kwam hij nog bij haar.
Daarna waren we beiden druk met onze eigen gezinnen, maar de laatste 15 jaren is het contact weer aangehaald. Jan had het toen niet gemakkelijk. Gees overleed onverwacht en later ook een zoon en een kleindochter. Toch heeft hij de laatste jaren nog een goede tijd gehad met Gé, een goede vriendin, waarmee hij veel op pad ging om te bridgen. Tijdens een paar van die bridgetoernooien zocht hij ons een paar keer op, ook eens samen met Gé, en haalden we veel herinneringen op aan de tijd op de Haar. Nog maar twee weken geleden belde hij ons weer eens en hebben we een mooie gesprek gehad. Geen idee dat het de laatste keer zou zijn.
Zijn jongste broer Wim stuurde een aantal prachtige foto’s van Jan door de jaren heen. Wordt gewaardeerd!
Lieve Jan, rust zacht. Ik denk aan je met een glimlach door al die mooie verhalen van je.
Foto: Jan en Gees rechts bovenaan bij het 40 jarig huwelijk van opa en opoe Bijenhof in 1949.