26 augustus 2011
Het bleef niet bij lezen, de dauw trok op en die middag stappen we in de auto, laten de honden op hun favoriete plek uit en gaan richting Gelselaer. Kijken of er iemand thuis is.
Roelie was 50 jaar geleden mijn collega op de van Heemstraschool en we werden meteen vriendinnen. Ik was het eerste jaar bij mevr. Sobering in de kost, zoals dat heet, en Albert was een van haar zonen. Het was altijd plezierig als hij in de buurt was.
En zo is het gekomen dat Roelie en Albert een stel werden. Ook hun leven heeft hoogte- en dieptepunten, maar ze zijn er nog en we hebben samen een fijne middag gehad op hun terras in het mooie en landelijke Gelselaer. Natuurlijk kwam ook de verdrietige tijd voor en na het overlijden van Mark voorbij. Maar het is altijd beter om er over te praten dan het te verzwijgen. Mark blijft altijd een onderdeel van ons gezin èn onze familie. Wanneer we ’s avonds een kaars aansteken naast zijn foto met Queeny, voelt het of hij om ons heen is. Soms halen we leuke herinneringen op, soms zitten we gewoon in gedachten, Queeny bij Wim en Storm aan mijn voeten.