Het lijkt of vier dagen in een andere omgeving wel een uitje van twee weken is, zoveel indrukken krijg je in korte tijd. Mooi om familie en bekenden weer eens te zien natuurlijk. Toch is thuis komen ook weer fijn. Alleen word ik weer terug gezet in een omgeving waarin zoveel me doet herinneren aan Mark die hier verleden jaar zoveel heeft gedaan. Geverfd, bomen omgehaald, hout gezaagd, waterslangen in gegraven, we hebben er nog steeds plezier van.
Net toen ik het een en ander zat te overdenken en Wim even een visje ging halen op de markt ging de telefoon. Hessel, een van de vier hechte vrienden, belde. Tja… hoe het met ons was en dat ze graag met z’n drieën een keer bij ons wilden komen, de vrienden…. Tja… toen schoot ik weer even vol.
Hessel, Paul, Andres en Mark. Het waren zulke goede vrienden die elkaar om de drie maanden opzochten. Vanuit Groningen, Utrecht, Zwolle en Emmen, telkens bij een van hen thuis. Eerst bijpraten over ieders wel en wee. Daarna gingen ze kaarten, vaak in een bijpassende outfit mèt sigaar. En waren ze de andere morgen uitgeslapen , ging iedereen tegen de middag weer naar zijn eigen plek. Met Hessel en ook Viona had Mark een hechtere band, leek mij. Afgelopen zomer en winter wanneer Mark voor een sollicitatie of familiebezoek in hun buurt was ging hij bij hen aan. Hij kwam altijd heel blij terug.
Jammer dat we begin september er niet zijn. Wat later gaat een van hen naar Hongarije om een adoptiekind op te halen en dat neemt ook tijd.
Maar ik weet zeker: wat in het vat zit, verzuurt niet.
