Die morgen moest ik voor een extra bloeddrukmeting naar de huisarts. Toen ik een paar jaar terug in januari 3 weken diclofenac kreeg voor de slijmbeursontsteking in mijn schouder werd er meteen bij gezegd dat na een paar weken de bloeddruk gecontroleerd moest worden. En ja hoor, te hoog. Gemeen spul is dat toch.
Nu had ik die extra controle en was die bloeddruk weer normaal. Op de terugweg dacht ik eerst over Bargeroosterveld te gaan, maar besloot toch om weer eens het oude vertrouwde pad langs het bos te nemen dat lang voor mij te emotioneel was. Ik was op weg naar huis, toen nog Schoolpad, en vooruit dan maar…als dat lastig werd… ik ben ook zo weer thuis.. Ik stopte even bij het paadje dat het bos in gaat naar de open plek en liep het vertrouwde pad af naar de open plek. Die is inderdaad weer helemaal open, alle opgeschoten takken van berk en wilg zijn deze winter weggehaald van dit stukje moeras.
Daar stonden de sneeuwklokjes, die ik er met Wim geplant had, nog fier rechtop. De vogels gingen te keer dat het een lieve lust was, maar het lange twieiet twieiet van de boomklever was er niet bij.
Toen we in juni van dat jaar de as van Mark uitstrooiden was het heel stil geweest en hoorden we alleen de boomklever.
Susan had een mooi steentje gevonden om bij de naokende wiefkes te leggen. Nooit geweten dat dit een bijnaam van sneeuwklokjes is.
Die middag gingen we nog een keer. Queeny mocht mee.