Wim bij de net geboren tweeling afgelopen zondag.
Nee, ik kan niet zeggen dat we ons vervelen hier aan het Schoolpad. Gisteren was er enige commotie. Voor het donker werd ging ik nog even bij de schapen kijken. Ze waren er allemaal, vier Herdwicks met één lam en de drie Schoonebekers, waarvan een met tweeling.
Het kleine Herdwicklam wordt trouwens Luella genoemd.
Ik mocht namen bedenken die bij een Engels schaap passen. Ik kon er een hele sleep bedenken: Lizzy, Maggie, Margaret, Joan, Megan, Gwendolyn, Pamela en Luella, Nancy. Rob vond Luella een geweldige naam om mee te beginnen. Dus de moeder wordt Luella en de kleine zal wel Luella 2 worden.
Toen ik nog even goed keek zag ik het zwarte Schoonebeker lam vreemd achter de waterbak staan of… zag ik het goed… misschien stond ze er wel in. Ik ging poolshoogte nemen en ja hoor midden in de waterbak. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ze was ook kopje onder geweest want ze was van top tot teen nat, gelukkig niet erg koud. Ik deed gauw de staldeur open en moeder en kinderen gingen gewoon naar binnen. Gauw een handdoek gehaald en het lam even flink droog gerost in de stal. Intussen was het hekje van de wei opengewaaid en liep de hele koppel al buiten. Ik liep er snel omheen om ze tegen te houden toen ze langs het keetje en de Finse Kota richting huis wilden, de uitbreker van Rob voorop. Ik kon ze tegenhouden en toen ging het in één streep weer naar de wei, waar Wim ervoor zorgde dat ze niet een andere richting op konden.
De rust was gauw weergekeerd en moeder en tweeling maken het best. Ze zijn wel blij dat de stal nog even open is met het natte weer van vandaag. De Herdwicks talen niet naar de stal maar de Schoonebekers kennen het warme plekje denk ik nog van vorig jaar.