Dat noemen we toch een win/ win situatie. Het zijn de woorden van Mark die al een paar weken hier hand- en spandiensten verricht. Terwijl Wim en ik beiden met bronchitisklachten zitten te hoesten gaat het werk buiten gewoon door. Hij besteedt zijn tijd nuttig, wij krijgen een opgeruimd erf en schuur en Wim zorgt voor de foerage. Vandaag was het karbonade van slagerij Stanneveld, gebakken krieltjes, Wims salade en broccoli, vruchtenyoghurt met slagroom toe.
De tuin bij mijn keetje is al jaren niet zo schoon geweest. En wat voor mij het hoogtepunt is, is het schilderen van mijn keetje, door sommigen ook Wilhelminakeetje of de Pipowagen genoemd. Die staat er weer fris en fruitig bij.
Gisteren was het weer niet geschikt om te schilderen en toen werd het kantoortje opgeruimd. Voor je ons allerlei zakelijke acties gaat toeschrijven… het kantoortje draagt die naam al sinds Reurink dit huis verbouwde en er een schadebedrijfje begon in 1975. Hij metselde een stukje bij de schuur aan, een raam er in en het ‘kantoortje’ was geboren. Die naam is door de jaren heen gebleven. Ik kan je vertellen dat het er nog nooit zo netjes is geweest, goed georganiseerd, soort bij soort liggen alle gereedschappen te pronken. Ik breek mijn benen niet meer als ik er iets kom zoeken. Wim zelf had nergens problemen mee. Hij kon alles wel op de tast vinden, vond hij, maar ik weet zeker dat hij ook blij is met zijn opgeruimde werkplaatsje.
Mark is nu helemaal hersteld en gebruikt de tijd die hij nu over heeft op een fijne manier. Inderdaad win/ win.
