Hetty Site

Nog even Canada

Het begint al aardig te wennen hier. We ontbijten op ons gemak en na de koffie gaan we er op uit. Denk niet dat je hier in een stief kwartiertje ergens bent. Het landschap krijgt onderweg wat meer bebossing. Dan slaat Henry ineens af en een gravel road op. We bezoeken een shop die ze beter een museum hadden kunnen noemen. Antiek en grootmoederstijd vechten om de voorrang. De eigenaresse heeft connecties over de hele wereld, maar veel uit Denemarken en zelfs Rusland. Ik vind warempel nog een schaapje. Niesje valt voor een mintschaaltje in de vorm van een sierlijke glazen zwaan en wel in haar favoriete felblauwe kleur en Tonny vindt een jampotje van minstens 80 jaar oud.
Dan wordt het tijd aan voor een bezoek aan de Mall in Red Deer. We kijken onze ogen uit, zoveel winkels bij elkaar en beginnen eerst maar eens met een enorme mok coffee macchiato.

Dan gaan we ook nog gewoon shoppen  in Spruce View en belanden bij Jannie op haar terras. Die had de mannen allang gezien bij de Liquor Store. Fred, Gera en Rick zitten er ook al en Jannie geniet van al deze gezelligheid. En wij ook.

Er komen steeds nieuwe verhalen los. Niesje die al vanaf haar 11e bij haar tante Siet en haar jongens kwam logeren moest wel eens wat verduren. Piet en Henry bleken erg goed in het uitdenken van onschuldige plagerijtjes. Behalve dat ze haar een keer vastgebonden hadden in een rookstoel, bleek ook de fantasie van Henry mee te doen. Tante Bep maakte voor de familie de Bruin in Zoetermeer heel wat kleding en als Niesje dus weer eens naar Hattem ging was zij zeker aan de beurt. Zo had tante Bep voor haar een soort pyjama gemaakt waar ze helemaal inzat met een rode kol . Toen Henry haar te voorschijn zag komen in haar nieuwe pyjama waar ze zo trots op was, sprak hij: “Zo Niesje, heb je je ruimtepak al aan?” Niesje zat er niet mee, ze kon er smakelijk om lachen…., maar ze weet het nòg!

Ook het vervoer van en naar Hattem kwam ter sprake. Vaak hadden oom Paul en tante Catrien een van de jongens meegenomen naar Zoetermeer en deze bewuste keer was het Henry, Samen met Niesje en haar broer Bertus zou hij na een paar weken in de vakantie weer terug naar Hattem. Maar hoe? Oom Paul had een drukke zaak in bedden en aanverwante artikelen en kon niet altijd weg, maar hij had nu warempel een vrachtwagenchauffeur bereid gevonden om tegen een vergoeding de drie mèt fietsen mee te nemen. Ze moesten zich verdekt opstellen en stil houden, want eigenlijk mocht dat natuurlijk niet. Het duurde heel erg lang daar in die donkere laadruimte waar een plekje voor hen afgeschermd was. Ze hadden geen idee waar ze waren, maar op een gegeven moment durfde er een door het ruitje naar de chauffeur te kijken en ziet ineens dat ze al bij de IJsselbrug bij Zwolle zijn, maar de chauffeur beduidt meteen dat ze moeten duiken en snel.
Pas in de buurt van Rouveen heeft hij het drietal er uit gelaten. Het was minstens 25 km fietsen naar Hattem. En de familie in Zoetermeer en Hattem had het intussen niet meer.