De Boskamp
Vervolg 2 april.
’s Avonds begon het gedreun en het geschiet van al de kanonnen, zo op een rij van verschillende punten hoorde je de schoten netjes op elkaar volgend en dan was het weer enkele ogenblikken stil. Het was hier een gerammel en gerinkel van de ruiten, maar ondanks dat ze nogal los in de sponning zaten, bleven ze toch heel. Het was niet bijzonder angstig of griezelig omdat je wist dat ze hier voorbij waren en we daar geen hinder meer van hadden, want de Duitse artillerie kon ons nu niet meer bereiken.
Maar de mensen die achter het kanaal woonden en ook in Leesten kregen de volle lading, ook omdat de Duitsers de boerderijen als vesting gebruikten en soms niet eerder prijsgaven dan wanneer de Engelsen met hun vlammenwerpers kwamen. Dan werd het in brand gespoten met een straal fosfor. Alles wat hiermee in aanraking kwam ging in vlammen op. Zo zijn er vele Duitsers levend verbrand. Zo ook bij een molen in Warnsveld, een deel van hen was zelfs boven uit de molen gesprongen om niet te verbranden.
Maar nog erger is het dat de mensen zelf er niet uit mochten van de Duitsers anders werden ze neergeschoten. En als ze op het laatst toch op moesten geven door gebrek aan munitie werd vaak hun hele boerderij in brand geschoten. De mensen zelf konden zich vaak maar ternauwernood redden met achterlating van al hun vee en verdere inboedel dat voor hun ogen in vlammen opging. Vreselijke dingen hebben ze daar meegemaakt, van al hun spullen in een keer ontdaan. Zo zijn er, naar men zegt, wel 30 boerderijen en in Leesten wel 20 boerderijen weg. Gelukkig wordt er aan gewerkt om de mensen weer een beetje op gang te helpen. Zo zijn er in Lochem al 50 stuks vee vrijwillig geleverd en in Vorden al 600 stuks vee. Dat is een mooi begin
De hele nacht ging het door met schieten. De granaten hoorden we door de lucht suizen, net als het geluid van een windhoos. Er staat nu ook geschut op het veld tegenover ons veld achter Meulenbrugge.
[i]In the evening started the shooting and all the noise again. So on different places you heard the shooting and than it was silent for a moment. Our windows did clinck clinck all the time that night but they survived, even that they were a bit loose. It was not very anxious while we knew the Canadians were already further and it did not matter any more. The German artillery couldn’t reach us.
But the people behind the Twentekanaal and in Leesten also got the most of it. The Germans used several farms as their fort and didn’t gave up until the English came with their flame-throwers. They burned it down with a spout of phosphor. What had been hit went on fire. So a lot of Germans burned alive. Also happened with the mill in Warnsveld. Some of them jumped down instead of being burned.
It was worse that the people in the houses were not allowed to go out. They would been shot as they did so. And when the Germans had to give up when their ammunition had gone they shoot the farm in fire and burned it down. The people could only survive by leaving everything behind, the farm with all their livestock and furniture. Horrible! About 20 and 30 farms are gone. It’s so good that they try to help those poor farmers. In Lochem they gave them already 50 livestock and in Vorden over 600. That’s a good start.
The whole night we heard the shooting and the rustling of the shells, a noise like a whirlwind.
[/i]