Ons leven speelt zich nog steeds voornamelijk af in en om ons huis. Dirk heeft zijn jachtgebied aardig uitgebreid. Hoever, dat weet ik niet, maar vanmorgen om half 7 kwam Anja ons Dirkie tegen tussen Bargeroosterveld en hun boerderij toen ze op de fiets naar haar werk in Klazienaveen reed. Dirk is ’s nachts op pad. Overdag wil hij nog wel eens even wakker worden en gauw een muisje uit de sloot vangen, maar eigenlijk is het zijn rustmoment. Als het mooi weer is mag Dirk graag op de bank in het zonnetje liggen, maar bij iets kouder weer heeft hij een slaapplek op een schapenvachtje in een stoel onder het afdak naast het terras. ’s Avonds vraagt hij wat meer aandacht en meldt zich voor een extra hapje en een knuffelmoment bij mij op schoot. Storm komt dan pontificaal naast me liggen, toch wat jaloers en ik vertel hem dan maar weer dat hij echt bij mij de nummer 1 is…. Met stip!
En dat is het dan zo’n beetje wat onze huisdieren betreft. Geen kippen meer, geen fleslammeren ook. Alleen nog de 10 schapen van Rob in de wei. Ze zijn van verschillende rassen. In de witte soort zit Wensleydale bloed, speciaal erbij omdat Rob ze beter mee kan krijgen want deze twee lopen meteen naar je toe in de hoop op iets lekkers, de rest volgt. Dan zijn er een stel Gotland pels schapen. Er is er eentje bij die vaak apart loopt en het gat in de afrastering ontdekt heeft en een rondje maakt over het gras bij de schommelbank en prieel. Betrap je haar, dan loopt ze gauw weer terug en duikt met een zwierig sprongetje weer tussen gaas en draad terug in de wei. Dan zijn er ook nog wat Drentjes. Daar heb je geen kind aan.
Robs hulpje Ken had het gat gerepareerd… dacht hij, maar dan heeft hij buiten de lichtgrijze Gotland pels gerekend. Er zal eerst een nieuwe paal gezet moeten worden.
Tot zolang houden we het hek naar de weg maar dicht, kan er niks gebeuren.
Foto: Pippie, ons Gotland pels fleslammetje uit 2018.