Ik zat even wat vakantiereizen van vroeger toen het allemaal nog kon na te kijken en ben af en toe helemaal terug in de Schotse sfeer.
Kom ik ineens deze tegen van 4 jaar geleden toen we een zomer Scottish Blackface in de wei hadden. Prachtig net als de Herdwicks. Nu werden ze opgehaald.:
‘Het zijn rotzakken’. Rob en Egbert zijn er om de lammeren op te halen en een paar ooien. De oudste lammeren zijn al bijna 5 maanden en dan worden ze gespeend, zo heet dat. Omdat ze bijna geslachtsrijp zijn gaan ze bij de moeders weg en krijgen ze een eigen wei. Ooien bij de ooien en rammen bij de rammen. Ik zie nog net het Romanov rammetje onder zijn moeder duiken. Hij weet nog niet dat het de laatste keer zal zijn, zo peins ik. We genieten nog even samen met een kop koffie van de hele wei vol leven. En dan worden de vanghekken opgezet en het net uitgerold om de hele kudde er in te drijven. De ooien die hier zullen blijven worden het eerst tegen allerlei eventuele ongemakken behandeld en daarna gaat de rest de kar in. Rob en Egbert zijn nu klaar om ook even een kop koffie met ons mee te drinken. Ja… die Scottish Blackface zijn de rotzakken, volgens Egbert, ‘niks mee te beginnen, bijna niet te vangen’. Ik heb een hard hoofd in hun toekomst. Hier in de wei maakten ze ook wel ruzie en bonkten ze soms met de horens tegen elkaar, maar ja… ik vond ze wel iets hebben. Schotten kunnen bij mij natuurlijk geen kwaad doen.