foto: Gijs
De tuin roept om aandacht. De oude planten moeten afgeknipt of weggehaald en er moet nog heel wat opgeruimd worden. Ik moet maar eens met een kritische blik rondkijken. Wim doet het wel in de schuur. Toen hij er eens kwam met zijn loopkruk… hij kon het gewoon niet laten. Tja, de deur naar het kantoortje hing los, een bult zand in een hoek van het kantoortje, keutels er bij, lijkt op ratten. De waterzuiger stond in de weg net als de trap naar het schuurzoldertje. De fietsen stonden ook al niet zoals hij gewend was. Dus Wim noemde het een en ander op.
Straks komt Frank om wat opruimklusjes te doen. Tuin en erf vragen om vereenvoudiging. Bloemen kan ik niet meer bijhouden, dat wordt straks even overleggen met onze tuinhulp die een dagje komt snoeien en opruimen. Hij heeft altijd goede ideeën. Dat snoeien doet hij elk jaar. Ik snap niet waar hij de energie vandaan haalt, want hij is net zo oud als Wim. Ooit was hij de hulp van oom Gijs in de Steeg, die jachtopziener was in de Onzalige bossen en hij kan er erg leuk over vertellen. Ook de jongens van Heintje en Koos gingen vaak mee als drijvers wanneer er door Prins Bernard en consorten gejaagd werd. Gijs hield er zelf niet van om er bij te zijn. Zijn hondje was een kei in het opsporen van wild. Bernard wilde er grof geld voor geven maar Gijs en Mies wilden hem niet kwijt, hij had ze pas nog wakker geblaft toen er een beginnende brand was geweest.
Onze tuinhulp werd zelf geen jachtopziener, te weinig verdiensten vond zijn a.s schoonvader. Hij werd tennisleraar. Maar de natuur bleef trekken en hij werd later een kei in het aanleggen en onderhouden van tuinen.