Natuurlijk mèt handtekening.

Na een optreden van hem bij Pauw en Witteman indertijd was ik al fan van hem, Wim Daniëls. Een kunstenaar van het woord en onderzoeker van taal in de breedste zin van het woord. Ik voelde een band met hem, niet alleen omdat hij net als wij thuis meet de streektaal zijn groot geworden, maar ook omdat hij die taal bleef gebruiken met zijn vrouw. En net als wij werd er Algemeen Nederlands gesproken met hun kinderen. Zijn boek ‘De Taal Achterna’ heb ik toen ook meteen al aangeschaft
Gisteravond was hij het die het 35 jarig jubileum van de Historische Vereniging Oud Vorden opluisterde. Het vroegere gemeentehuis van Vorden, nu het Kulturhus, zat propjevol. Mijn vroegere fietsmaatje Wim Ruiterkamp opende de avond in onze streektaal en al is de taal van Aarle Rixtel waar Daniëls opgroeide verschillend, hij moet dit beslist hebben kunnen volgen. Hij bevestigde inderdaad dat het met onze streektaal slecht af zal lopen op den duur, want door de open grenzen en internet zullen er niet veel meer in het dialect opgroeien. Het deed me goed dat hij ook vindt dat degene die op deze manier tweetalig zijn opgegroeid hierdoor zeker geen taalachterstand hebben.
We hingen aan zijn lippen en met mij heel wat bekenden van vroeger. In de pauze, keurig verzorgd met een hapje en een drankje, kon je boeken van Daniëls kopen. Natuurlijk kon ik het niet laten en terwijl ik de titels bekeek miste ik er één. Ik vroeg hem ook: ’Ik mis er eentje…. Dingen van Daan’. Wat heb ik daar een plezier aan beleefd met heel wat 1e en 2e klassers op het Carmel College. Ze blijken uitverkocht. Ik koos nu de verhalenbundel ‘De tambour-maître’. Wim Daniëls vertelde dat hij al even door Vorden had gewandeld, tot volle tevredenheid de bibliotheek had bewonderd en ineens was aangesproken door de Vordenaar Stef Kruip, die hij niet kende maar Stef hem wel. Die had zijn ‘Tambour-maître’ ook gelezen en had hem toevertrouwd dat in Vorden de stok van de tamboer-maitre de ‘veurop stok’ wordt genoemd. Na de lezing hebben ze een afspraak in een Vordens café om na te praten. ’Dat zal de Herberg wel waezen’, hoorde ik achter me fluisteren.

Een plaatje uit de 70er jaren, maar ik heb geen idee welk bedrijf dit is. In de verte zie ik wel een schoorsteen, zou van de ‘botterfabriek’ kunnen zijn. Henk Braakhekke nam hem maar heeft er als herkenning hotel Bakker onder staan, maar dat zal het zeker niet zijn en zal hij ook niet bedoeld hebben. Komt dit iemand bekend voor?

Al heel snel reageert Joop.
[i]Dit is de oude Empo fabriek tegen over Bakker, achter dat witte gebouw zie je een pand met van die ’trapdaken’ voor de licht inval, dat was ook Empo en die pijp is dan van de melk fabriek, denk ik, of van Poesse.[/i]

En even latereen aanvulling:
[i]Nog even over dat gebouw, we hebben vroeger, toen de NH kerk een opknap beurt kreeg, daar kerkdiensten gehouden en iedereen zei: ‘Dat is toch veel gezelliger dan in die hoge kerk’.[/i]