Januari 2013- ‘Valpreventie’ was het onderwerp, zo werd ons gemaild.
Onze Passageavond Zuidbarge Rietlanden in het Hoefijzer zou verzorgd worden door de dames van Sedna en Seniorensport van de Gemeente Emmen. Ik was benieuwd. Ik kreeg wel even wat beelden van die valbrekende toeren die je bij judo wel eens ziet.
Maar na onze opening door Aly en de nodige mededelingen kwamen Hilde van de senioren en Ank van Sedna in actie.
Het bleek allemaal wat logischer in elkaar te zitten. Na de uitleg en beelden van onveilige situaties en allerlei nare ongelukken die je kan overkomen gingen we twee aan twee aan de slag. Albertje en ik deden ons best, maar doordat we alle onveilige situaties in onze beide huizen meetelden kwamen wij aan het hoogste aantal nl 18. Wij wonnen daardoor een anti slipmat voor de douche.
Wil je weten wat onveilig is en waar je niet zo gauw aan denkt?
– Filter van de afzuigkap schoonmaken
– Geen apparaten standby laten staan
– Bijwerkingen van medicijnen… Albertje leest ze niet want dan voelt ze alles wat er in staat.
– Is er een vluchtweg in huis? Albertje wist er geen. Die kan toch misschien bij brand nog uit het slaapkamerraam beneden klimmen. Wij slapen boven en hebben zelfs een dik koord met knopen om de beddenpoot zitten die we bij brand uit het raam kunnen gooien en zo ons naar beneden laten zakken. We hebben nl een rieten dak en bij brand is de trap geen optie meer. Het zorgde voor onze buurtjes hier voor enige consternatie.
– Maar er stond ons meer te wachten. Er werd aan onze stabiliteit gewerkt. Het was leuk oefenen zo samen. Hilde deed het voor en stimuleerde ons met flair.
Al met al was het een waardevolle avond. Met een lijst met evenwichtsoefeningen en spierversterkende oefeningen konden we naar huis.
Het geeft je toch wat te denken. Terwijl veel vrouwengroepen juist kleiner worden, is die van ons bloeiende en komen er steeds nieuwe leden bij. Er zijn dan ook veel activiteiten om aan mee te doen: een regioavond, een creativiteit expo, een reisje naar Brussel naar de Eurotop, wandelen met Passage, samen meedoen met een workshop bloemschikken bij een van de leden, een verrassingsmiddag, museumbezoek enz. Er wordt meegeleefd met lief en leed en dat is toch ook wat een mens nodig heeft.
p.s. Zie je wel m’n schilderijen op de achtergrond? Leuk om ze hier te zien hangen.
2-2013 En toen.. kwam dhr Visser van het Drents Landschap
In de Achterhoek kennen we het Gelders Landschap. Ze beheren heel wat mooi natuurgebied waaronder ook Huize Kiefskamp met haar bossen en gronden, in Linde bij Vorden. Maar hier in Drenthe hebben we het Drentse Landschap dat in Drenthe veel natuur beheert waaronder een paar gemengde boerenbedrijven die boeren op de ouderwetse manier. Ze geven 4 x per jaar een prachtig boekje uit met veel informatie en prachtige foto’s. Voor 25 cent koop ik wel eens oudere exemplaren bij Kringloopwinkel Het Goed.
Dinsdagavond was er een lezing over het Drentse Landschap bij onze vrouwenclub ‘Passage Zuidbarge Rietlanden’ in Het Hoefijzer . Dhr Visser vertelde ons over het werk van het Drentse Landschap. Zijn motto is: Ik zie ik zie wat jij ook kunt zien!
Ik was onder de indruk. Hij had van mij wel meer mogen vertellen over het natuurbehoud in Drenthe, over het Reestdal, de kuddes Limousins, Schotse Hooglanders en natuurlijk de Schoonebeker- en de Drentse heideschapen en de dieren die hier in het wild voorkomen. Maar na de pauze ging hij helemaal los over zijn speciale hobby: het zoveel mogelijk fotograferen van libellen in alle soorten en maten. Voor de liefhebber van libellen moet het heel bijzonder geweest zijn, maar dhr Visser ging wel èrg lang door. Het resultaat is wel dat ik nu beter ga opletten als ik libellen zie. En het tweede is dat we nu lid geworden zijn van het Drentse Landschap want ik wil nu wel eens bij de tijd zijn bij alle interessante dingen die er gebeuren en die er te zien zijn. ‘Je mag eerst wel een ander abonnement opzeggen’, sprak Wim toen ik hem erover vertelde.
Laat ik dat nou net gedaan hebben, geen Libelle, geen Landleven, geen Plus, geen Consumentengids meer. Alleen het Dagblad van het Noorden en de NCRV gids hebben we nog. Verder zijn al die bladen nog wel erg aan me gehecht want ze bellen èn mailen regelmatig. Ze beginnen altijd netjes te vragen of het uitkomt dat ze bellen, maar ik ben erg goed geworden in afwimpelen.