Ze staan even bij elkaar, Sia en Kelly, beiden instructrices in ons Aquarena voor het aqua joggen begint. Ze zien me aankomen. ‘Hoe is ’t met Wim’. Ze zijn altijd geïnteresseerd over zijn wel en wee. Toen Wim niet meer kon zwemmen kwam hij altijd wel naar de groep bij het koffie drinken achteraf. Maar dat is er nog steeds niet. Ik vertelde dat hij wel zou willen zwemmen, maar dat hij bang is om uit te glijden in de gangen. Daar weten ze meteen het antwoord op. ‘Dan gaan jullie samen in een gezinshokje en we nemen hem mee in een rolstoel- hebben we hier- naar de trap in het bad. Op dinsdag zijn wij er allebei. Maar misschien is hij er te trots voor?’ Dat laatste leek me niet waarschijnlijk ,maar eenmaal thuis vertelde ik van het voorstel van die twee lieverds. Wim waardeerde het enorm dat ze nog steeds zo met hem meedenken en het plan was om dat vandaag te gaan doen. Eindelijk na meer dan 1,5 jaar.
Gisteren kwam Wim uit bed en had rare rode plekken op zijn linkerbeen. Huisarts gebeld en hij kon komen. ‘Je raadt nooit wat het is..’, zei Wim toen hij thuiskwam. Ik had zelf aan een allergische reactie gedacht met al die pillen die hij slikt. Nee dat was het niet. ‘Gordelroos is het!’
Dus weer pillen erbij en nog even niet zwemmen.
Vanmorgen kwam ik dus alleen aan en vertelde over de nieuwe tegenslag. ‘Och och… het zit jullie ook niet mee’, zei Kelly. ‘Je moet er weegbreebladeren op leggen’, raadde Sia aan. ’Dat trekt de pijn er uit’. Wat een meeleven, Wim was er thuis wat ontroerd van. Gelukkig heeft hij geen pijn of jeuk. Hopelijk trekt het gauw bij.
Ook meer weten over weegbree? Klik op de titel!