Oude vrienden blijven vrienden. We kennen elkaar al 70 jaar vanaf het moment dat we naar de Boomgaard verhuisden. Onze eerste kennismaking, zo wist Dick nog, was in de sloot op de grens tussen onze beide boerderijen. Hij en zijn zus Annie aan hun kant en Diny en ik aan de kant van de Boomgaard. Ik wist het niet meer, maar op hem had het blijkbaar indruk gemaakt dat ze er ineens 2 buurmeisjes bij hadden. We woonden ongeveer op de grens tussen Vorden en Hengelo. Wij gingen met Goos Antink naar de school in Vorden. Hij kwam ons trouw elke morgen ophalen. En Dick en Annie gingen met de meisjes van Momberg, hun andere buren, mee naar school in Hengelo. Zo nam ik en later Diny weer andere buurkinderen mee naar school die toch zo’n 4,5 km verderop in het dorp Vorden was.
En zo kwam Dick een dagje naar Emmen en zag nu Wim met stok in plaats van een looprek.
Volgende week zijn Dick en ik allebei jarig, we schelen precies 2 dagen in leeftijd, net als later hun Ernst en onze Mark ook precies 2 dagen schelen. Toen waren we weer een soort buren, we woonden in Hengelo op 100 m van elkaar. Nu is het ongeveer 100 km rijden van Emmen naar Apeldoorn.
Dick verloor Anda 5,5 jaar geleden, de liefde van zijn leven. Anda zag er altijd kleurrijk en verzorgd uit. De laatste jaren droeg ze haar blauw gelakte nagels met zwier. Op haar afscheid liepen vriendinnen als eerbetoon ook met blauwe nagels.
Zoals ik na Marks overlijden veel over hem schreef, zo is Dick bezig geweest met fotoboeken. Eentje over zijn familie vanaf zijn grootvader tot aan kleinzoon Julian, de stamhouder. En ook van Anda’s familie tot aan nu. Het heeft hem en ons zo die eerste moeilijke tijd doorgeholpen.
‘Als je naam maar genoemd wordt’ was een kreet die Mark wel eens bezigde. En het is zo. Op deze manier blijven ze altijd een onderdeel van onze gezinnen.
Zo moet iedereen op zijn eigen manier een weg zien te vinden over de grote en kleinere hobbels van het levenspad.
Foto: april 2013. Je ziet dat we beiden de agenda’s trekken voor een gezamenlijk uitje naar St Goar am Rhein waar we als gezinnen heel wat voetstappen hebben liggen. Het werd ergens in juni want Anda houdt van mooi weer: beau et chaud.